بررسي زبان شناختي كاركرد تابوهاي زباني در سينماي معاصر ايران

Investigsting Functions of Linguistic Taboos in Contemporary Iranian Cinema

پژوهش حاضر به بررسي كاركرد تابوهاي زباني سينماي معاصر ايران و تاثير جنسيت شخصيت هاي فيلم ها و فيلم نامه نويسان در ابراز آنها مي پردازد. بيست فيلم منتخب، در بازه زماني سال هاي 1376 تا 1396 بوده و پس از مشاهده فيلم ها، داده ها استخراج و ياداشت برداري گرديده اند. در اين راستا، طبقه بندي وارداف (2006) اصلاح شده و با فرهنگ ايران تطابق يافته است. نتايج نشان مي دهد از ميان كاركرد هاي طبقه بندي مذكور، جلب توجه، تحريك و تحقير در سينماي ايران مشاهده گرديد. به علاوه، چهار كاركرد جديد شامل تاكيد، تخليه رواني، ترس و ابراز محبت نيز شناسايي شدند. بر اساس نتايج، دشواژه هاي مربوط به تخليه رواني با فاصله اي قابل توجه با ساير دشواژه ها، با ميزان 49% داراي بيشترين فراواني هستند. در ارتباط با جنسيت، يافته هاي اين پژوهش مويد آن است كه كاربرد دشواژه در ميان شخصيت هاي مرد بيش از شخصيت هاي زن است. از طرفي، فيلم نامه نويسان زن در قياس با فيلم نامه نويسان مرد از دشواژه هاي بيشتري بهره برده اند. نتايج حاصل در شناخت هر چه بيشتر جلوه هاي بياني غير رسمي زبان موثر بوده و لايه هاي پنهان شيوه هاي بروز احساس در موقعيت هاي انساني مكالمه را واكاوي مي كند. نمايش نامه نويسان، فيلم نامه نويسان، طراحان زباني، زبان شناسان و حتي معلمان زبان مي توانند از يافته هاي اين پژوهش بهره ببرند.

The present study explores the functions of linguistic taboos in Iranian contemporary cinema, and and the effect of gender on the film characters and screenwriters in expressing them. Twenty Iranian movies in a twenty-year period from 1998 to 2018 shaped the corpus of this sociolinguistic study. To analyze the data, a revised classification of Wardhaugh's (2006) framework was used. The fidnings showed that among Wardhaugh's classification, attention, stimulation and humiliation were observed in Iranian contemporary cinema. Moreover, four new functions, namely emphasis, psychological relief, fear, and expressions of affection, were also identified in the Iranian corpus. Results showed that the taboo words related to psychological relief were the most frequently used taboo words (49%) in the corpus. The results also revealed that male characters made the most use of taboo terms in comparison with the females. Female screenwriters, however, were the ones who employed more taboo terms in their plays than the males. The result may help to effectively understand the informal expressions of language, and it eplxores the hidden layers in which emotion are expressed in human's conversation. The findings may have implications for playwriters, screenwrites, language designers, linguists and even language teachers.