ايجاد تفاهماتي براي صلح، عدالت و حقوق بشر

Creating Understandings for Peace, Justice and Human Rights

همزيستي مسالمت‌آميز يك آرمان جهاني، اما دست‌نيافتني است. به‌رغم جستجوي ابزار براي ايجاد جهاني صلح‌آميز، درگيري ميان ملت ­ها و درون ملت ­ها همچنان ادامه دارد. پرورش صلح موضوعي است كه علما، رهبران مذهبي و سياستمداران ذهن خود را به آن معطوف مي­ كنند، اما با وجود اين توجه، اين پارادوكس باقي مي­ ماند كه شواهد كمي درباره كاهش درگيري­ هاي محلي و جهاني وجود دارد. در حالت ايده آل، كليد ارائه راه‌حل را مي‌توان در اصول اصلي اديان و سنت­ هاي فرهنگي جهان و در ذهن برخي از صداهاي بزرگ فلسفه دوران گذشته و مدرن يافت. متأسفانه اين اصول اغلب در سيستم ­هاي آموزشي كه تلاش ­هاي محدودي براي تشويق جوانان به تفكر محلي و جهاني درباره عدالت اجتماعي، صلح و حقوق بشر انجام مي­ شود، وجود ندارد. بسياري از روش­ هاي فعلي انتقال دانش حقوق بشر و صلح محدود است و تنها بر جنبه حقوقي و اسناد بين ­المللي، مانند اعلاميه جهاني حقوق بشر (UDHR) تأكيد شده است. «UDHR» سندي الهام‌بخش است؛ زيرا مبناي آن برآمده از تعهد به بشريت است، اما پذيرش غير انتقادي آن، انتقادات درباره سلطه غرب را نفي مي ­كند. قطعاً جستجوي صلح و عدالت اجتماعي محدوديت ­هايي خواهد داشت، مگر اينكه بشر راهي پيدا كند كه بتواند با تنش ميان رويكردهاي جهاني و نسبي‌گرايي به حقوق بشر، دست‌وپنجه نرم كند. اين نوشتار ايجاد مفاهيم حقوق بشري فراتر از چهارچوب‌هاي قانوني براي كشف چگونگي استناد به مفاهيم حقوق بشر از طريق آموزش براي كاهش جهل، تعصب، عدم تحمل مذهبي و ترس را كه از اهداف همزيستي مسالمت‌آميز هستند، بررسي مي­كند. همچنين، مسئوليت در قبال ديگران را بررسي مي­كند؛ نوعي مسئوليت كه در برخورد فرهنگ­ ها و درگيري ميان ملت ­ها مشهود نيست. اين نوشتار طرح و برنامه ­اي را براي درك حقوق بشر بر اساس رويكردهاي فلسفي، سياسي، تاريخي، انسان‌شناسي، حقوقي و عملي حقوق بشر پيشنهاد مي­ كند. كه شامل ايجاد ارتباط بين نظريه و عمل است و عبارت است از: مشاركت در آموزش انتقادي از طريق فرايند گفتگو و تحقيق مشترك، آشنايي با ريشه‌هاي تاريخي حقوق بشر و كاربرد آن‌ها و درك اينكه مفاهيم حقوق بشر در هر سنت فرهنگي و مذهبي يافت مي‌شود براي دفاع از اين الگو، نمونه ­هايي را ارائه مي ­دهد كه موانع و چشم‌اندازهاي موجود را نشان مي ­دهد. در اين راستا، اقداماتي را كه در برنامه كارشناسي ارشد حقوق بشر دانشگاه كرتين در استراليا انجام مي­شود به‌عنوان مدلي كه ممكن است با ديگر زمينه­ ها سازگار باشد، معرفي مي­ كند. در پايان، پيشنهادهايي براي روش ­هاي عملي كه با آن مي­ توان اين طرح را به اجرا گذاشت، ارائه مي‌گردد؛ ازجمله: تعهد آموزشي مادام‌العمر به حقوق بشر از طريق درك تاريخي و فلسفي، گفتگوي ميان اديان و تبادلات فرهنگي.

Peaceful co-existence is a universal but elusive aspiration. Despite the search for tools to create a peaceful world, conflict remains between nations and within nations. The fostering of peace is a question to which scholars, religious leaders and politicians put their minds, but despite this attention the paradox remains that there is little evidence that local and global conflict have subsided. Ideally the key to providing solutions can be found in the tenets of the world’s major religions and cultural traditions and in the musing of some of the great philosophy voices of past and modern times. Regrettably these tenets are often absent in education systems where there are limited endeavours to encourage young people to think locally and globally about social justice, peace and human rights. Many of the current ways of imparting knowledge of human rights and peace are limited, with the emphasis on the legal aspect alone and on international instruments such as the Universal Declaration of Human Rights (UDHR). Although the UDHR is an inspiring document given that its creation stemmed from a commitment to all humanity, its uncritical acceptance negates the critiques about western dominance. Arguably, unless humankind can find a way to grapple with the tension between universal and relativist approaches to human rights by acknowledging diversity, the search for peace and social justice will be limited. This paper contemplates the creation of human rights understandings beyond legal constructs to explore how human rights concepts can be invoked through education to reduce ignorance, prejudice, religious intolerance and fear that detracts from the goal of peaceful co-existence. It explores the question of responsibility to ‘the other’, a form of responsibility that is not apparent in the clash of cultures and the conflict between nations. The paper suggests a schema for human rights understandings based on philosophical, political, historical, anthropological, legal and practical approaches to human rights. This includes forging the connection between theory and practice; engaging in critical pedagogy through a process of collaborative dialogue and inquiry; being familiar with the historical origins of human rights and their application; and understanding that concepts of human rights are found in every cultural and religious tradition. In advocating such a schema it draws on examples that present barriers and prospects and in so doing outlines the endeavours that take place in the inter-disciplinary Master of Human Rights program at Curtin University in Australia as a model that may be adaptable to other contexts. The paper concludes by suggesting practical ways in which the schema could be enacted including through a lifetime educational commitment to human rights through historical and philosophical understandings, inter-faith dialogue and cultural exchanges.