تحليل مقابله‌اي ترتيب سازه‌هاي گروه اسمي و بند در زبان هاي فارسي و فرانسه با هدف آموزش فارسي به فرانسوي زبانان

A Comparative Analysis of Constituent Order of Noun Phrase and Clause in Persian and French: A Sample Lesson Proposal for Teaching French-Speaking Persian Learners

در اين پژوهش به بررسي تطبيقي ساختمان گروه اسمي‌ و بند در دو زبان فارسي و فرانسوي پرداخته شده‌است؛ با اين هدف كه وجوه اشتراك و افتراق بين دو زبان در ترتيب سازهاي واحدهاي نحوي مذكور استخراج و برپايه افتراقات، طبق رويكرد ارتباطي، درسنامه‌اي در آموزش زبان فارسي به فرانسويزبانان طراحي شود. به اين ترتيب، جستار حاضر شامل دو بخش است؛ بخشِ نخست به بررسي ترتيب سازهها در ساختمان گروه اسمي ‌و بند در دو زبان پرداخته كه شيوه مقابله‌اي و توصيفي دارد. در بخش دوم با كنار نهادن تشابهات و با تكيه بر تفاوت‌هاي اين واحدها، درسنامه‌اي در قالب رويكرد ارتباطي و روش تكليف محور براي آموزش واحد گروه اسمي‌ و بند طراحي شد كه توأمان مهارت‌هاي زباني خواندن، شنيدن، نوشتن و صحبتكردن را مد نظر داشت. در نهايت براي تعيين ميزان اعتبار اين درسنامه، پرسشنامه‌اي بر مبناي مدل «ارزيابي تكويني» جيس (1987) طراحي شد و در اختيار 32 نفر از مدرسان فرانسوي باسابقه، قرار گرفت. داده‌هاي به دست آمده با استفاده از شاخص‌هاي آمار توصيفي و استنباطي (آزمون تي گروه‌هاي وابسته و آزمون مستقل تي) تحليل شد و مؤثر بودن تمرينات درسنامه را از نظر تقويت هر چهار مهارت تاييد كرد.

This research compares the structure of the noun phrase and clause in Persian and French in order to determine the similarities and differences in the constituent order in the aforementioned constructions in the two languages. Utilizing principles of the communicative language teaching approach, it further attempts to design a sample lesson for teaching Persian to French speakers based on the perceived differences. This study comprises two phases. In the first phase, which was comparative and descriptive in nature, the researchers examined the constituent order in the noun phrase and the clause in the two languages. In the second phase, the researchers developed a sample four-skill lesson that tries to teach the cross-linguistic differences in the two syntactic units based on the communicative and task-based language teaching principles. Finally, to determine the efficacy of the sample lesson, a questionnaire was designed based on Jess’s (1987) Developmental Assessment model which was then distributed amongst 32 experienced French teachers of the Persian language. The analysis of the obtained data via descriptive and inferential statistical methods (paired and independent sample t-tests) confirmed the effectiveness of the sample lesson in enhancing all the four language skills.