بررسي نشانگر هاي بازخورد زباني روان درمانگران در گفتمان درماني بيماران داراي اختلال اضطراب تعميم يافته با رويكرد درماني شناختي- رفتاري

Investigating Linguistic Feedback Markers in Therapeutic Discourse among Patients with Generalized Anxiety Disorder with a Cognitive-Behavioral Therapy Approach

گفتمان درماني نوع ويژه اي از گفتمان سازماني است كه در حين روان درماني بيماران توسط روان درمان گران به كار گرفته مي شود و بررسي اين پديده در پژوهش هاي جامعه شناسي زبان از اهميت بسياري برخوردار است. يكي از راهبردهاي مهم ارتباطي در مكالمات روان درماني، به كارگيري نشانگرهاي بازخورد است. هدف از انجام پژوهش حاضر، توصيف انواع نشانگرهاي بازخورد توليدشده توسط روان درمان گران زن و مرد در جلسات روان درماني بيماران داراي اختلال اضطراب تعميم يافته است. روش به كار رفته در اين پژوهش، براساس منطق پژوهش هاي كمي و كيفي و در چارچوب روش شناسي تحليل مكالمه مي باشد. گردآوري داده ها از طريق ضبط صدا و تصوير جلسات روان درماني انجام گرفته است. پيكره زباني مورد استفاده شامل 1333 نشانه بوده است كه از مجموع 630 دقيقه مكالمات جلسات روان درماني به دست آمده است. مهم ترين نتايج حاصل از اين پژوهش عبارتند از: تعداد بازخوردهاي زباني توليدشده توسط روان درمان گران مرد بيشتر از روان درمان گران زن بوده است. روان درمان گران زن بيشتر از بازخوردهاي واژگاني و روان درمان گران مرد بيشتر از بازخوردهاي غيرواژگاني استفاده كرده اند. نقطه مركزي توليد بازخوردها، در پايان جملات، پايان پاره گفتارها با آهنگ افتان و پس از مكث مي باشد. در اين پژوهش، «درك و پيگيري اظهارات مراجعان» به عنوان معناي كانوني و اصلي بازخوردها مي باشد.

Therapeutic discourse is a special type of organizational discourse which is used by psychotherapists when treating their patients. This is highly significant in sociolinguistic studies, for which the present study attempted to shed some light on one aspect of this issue. One of the important communicative strategies in psychotherapeutic dialogues is implementing feedback markers. The present study aimed at analyzing different types of feedback markers used by male and female psychotherapists during psychotherapeutic sessions for patients suffering from generalized anxiety disorder. Our method is based on the logic of the quantitative and qualitative research within the framework of conversation analysis methodology. The data were collected by recording audio and video of psychotherapy sessions. The corpus contained 1333 markers derived from psychotherapeutic sessions including 630 minutes of conversation. The findings showed that the number of linguistic feedback markers produced by male psychotherapists was higher than those produced by female psychotherapists in psychotherapeutic sessions. While female psychotherapists used a large number of lexical feedback makers, male psychotherapists used plenty of non-lexical makers. The focal point of producing feedback markers are at the end of sentences and utterances carrying falling intonations and after pauses. In this study, ‘understanding and following patients’ remarks” is considered as the major and central meaning of feedback.