گزينش زباني به هنگام پردازش هيجان خشم: مطالعۀ موردي دوزبانه‌هاي تركي-فارسي

Language Selection at the Time of Processing Anger: A Case Study of Turkish-Persian Bilinguals

نتايج پژوهش­‌هاي اخير حاكي از تأثير دوزبانگي بر بسياري از فرايندهاي شناختي و هيجاني مي­‌باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي نقش دوزبانگي در پردازش هيجان خشم در زبان­هاي اول و دوم دوزبانه­‌هاي تركي- فارسي مي­باشد. به منظور دستيابي به هدف پژوهش، تعداد 18 نفر دو­زبانۀ متوالي تركي- فارسي (با ميانگين سني 26 سال) از دانشجويان دانشگاه‌­هاي تهران به روش نمونه‌­گيري هدفمند انتخاب شده و در اين پژوهش كه يك پژوهش شبه تجربي است شركت كردند. شركت­‌كنندگان علاوه بر پرسش­نامه‌­هاي تاريخچۀ زباني، سلامت عمومي، و خلق مثبت و منفي، به آزمون كامپيوتري طراحي‌­شده جهت القاء هيجان خشم و سپس انتخاب معناداري واژه‌­هاي تركي و فارسي و ناواژه پاسخ دادند. نتايج تحليل واريانس با اندازه‌­گيري مكرر نشان داد كه در موقعيت القاء خشم در مقايسه با موقعيت عادي، افراد به طور معناداري زمان بيشتري را صرف پاسخ به معنادار بودن يا نبودن واژه‌­ها كردند. همچنين در گزينش واژه­‌هاي تركي در مقايسه با فارسي نيز به طور معناداري كندتر عمل كردند. به علاوه، در ارتباط با مقايسۀ هر دو زبان به صورت مجزا در هر دو موقعيت، نتايج مقايسۀ زوجي حاكي از اين بود كه زمان واكنش افراد به واژه­‌هاي تركي در موقعيت القاء خشم به طور معناداري طولاني­‌تر بود. در نتيجه، مي­‌توان گفت كه افراد دو زبانۀ تركي- فارسي در موقعيت هيجاني و مشخصاً هيجان خشم، درگيري بيشتري با زبان اول دارند و زبان تركي بار هيجاني و تداعي­‌هاي احساسي بيشتر و عميق­تري براي آن‌ها داشته، و درگيري احساسي آن‌ها در زبان مادري­شان بيش از زبان دومشان است.

Recent research has indicated the influence of bilingualism on many cognitive and emotional processes. The aim of the present study was to investigate the role of bilingualism in processing anger in Turkish-Persian bilinguals’ first (L1) and second (L2) language. To achieve this goal, 18 Turkish-Persian sequential bilingual students with an average age of 26 from different universities in Tehran were selected with targeted sampling to participate in this quasi-experimental research. Participants completed the language history questionnaire, the General Health questionnaire, and the Positive and Negative affect schedule questionnaire, in addition to a computerized task designed to induce anger and determine the meaningfulness of Turkish and Persian words and non-words. Repeated measures ANOVA revealed that the participants significantly spent more time on determining the meaningfulness of words when they were induced with anger in comparison to the normal condition. Moreover, they were significantly slower in selecting Turkish words compared to Persian ones. Regarding the comparison of the two languages in both conditions separately, paired comparison results demonstrated that participants’ reaction time to Turkish words in anger inducing conditions was significantly longer. Thus, it could be proposed that Turkish-Persian bilinguals are more involved in their first language in emotional states, specifically anger states, and the Turkish language has more and deeper emotional associations for them, hence their emotional involvement is stronger for their mother tongue than for their second language.