تحول تفكر آرزومندانه در كودكان و نوجوانان 7 تا 14 ساله ايراني

Development of Wishful Thinking among 7 to 14-year-old Iranian Children and Adolescents

پژوهش‌هاي متعددي به بررسي تفكر آرزومندانه يا سوگيري تمايل در كودكان و بزرگسالان پرداخته‌اند اما پژوهشي در مورد تحول تفكر آرزومندانه در سنين كودكي و نوجواني انجام نشده است. هدف پژوهش حاضر، بررسي تحول تفكر آرزومندانه در كودكان و نوجوانان سنين 7 تا 14 سال ايراني است. پژوهش حاضر از نوع مطالعات تحولي با روش مقطعي بود. جامعه آماري، كليه دانش آموزان سنين 7 تا 14 سال مدارس عادي دولتي شهر آمل در سال تحصيلي 99-98 بود. حجم نمونه شامل 240 نفر در 4 گروه سني(هر گروه شامل 30 دختر و 30 پسر) كه با روش نمونه‌گيري در دسترس، انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده، آزمون كارت علامت‌دار بود كه به صورت نرم‌افزار تحت وب، طراحي شده بود. داده‌ها با روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر، تحليل شدند. نتايج اين پژوهش نشان دادند كه تفكر آرزومندانه در كودكان و نوجوانان ايراني نه تنها با افزايش سن كاهش نمي‌يابد بلكه افراد 14-11 سال در پيش‌بيني رويدادهاي ناخوشايند، سوگيري شديدتري نسبت به كودكان 10-7 نشان مي‌دهند. با توجه به تأثيري كه تفكر آرزومندانه در فرايند تصميم‌گيري بويژه در پيش‌بيني رويدادهاي منفي و به دنبال آن در بروز رفتارهاي پرخطر دارد پژوهش بيشتر براي يافتن راهكارهايي براي آگاهي‌بخشي و متعادل‌سازي تفكر آرزومندانه، ضروري است.

Several studies have investigated wishful thinking or desirability bias in children and adults, while no research has been conducted for the evolution of wishful thinking during childhood and adolescence. The aim of the present research was to investigate the evolution of wishful thinking in Iranian children and adolescents aged from 7 to 14. This study was an evolutional one with a cross-sectional method. Participants were all students aged from 7 to 14 in public schools in the academic year of 2019-2020. The sample consisted of 240 individuals in 4 age groups and each group was made up of 30 females and 30 males selected by the convenience sampling method. The marked-card test, which has been designed as a web-based software, was used. The data were analyzed by a repeated measuring ANOVA. The results showed that wishful thinking among Iranian children did not decrease with age. Moreover, participants aged from 11 to 14 years indicated more severe bias than children from 7 to 10 years old in predicting unpleasant events, despite the perception of probabilities. Considering the effect of wishful thinking on the decision-making process, especially in predicting negative events and subsequently the occurrence of risky behaviors, further research would be necessary to find solutions for the awareness and balance of wishful thinking.