عنوان مقاله :
بررسي ساخت هجا در گويش مشهدي بر اساس نظريه‌ي همخوان- واكه
عنوان به زبان ديگر :
Investigation of syllable construction in Mashhadi dialect based on cv- phonology theory
پديد آورندگان :
شجاع رضوي، سعيده پژوهشگاه ميراث فرهنگي و گردشگردي، تهران، ايران
كليدواژه :
گويش مشهدي , فرايند واج افزايي , ساخت هجا , نظريه‌ي همخوان واكه
چكيده فارسي :
بررسي ساخت هجا در شناخت واجي يك گويش از اهميت به سزايي برخوردار است. پژوهش حاضر در قالب طرحي ميداني به بررسي ساخت هجايي گويش مشهدي پرداخته و بر اساس نظريه‌ي همخوان- واكه به شيوه‌ي واج آرايي همخوان‌ها و همچنين تاثير واكه‌ي هسته‌ي هجا در انتخاب خوشه‌هاي همخواني مي‌پردازد. داده‌هاي زباني اين پژوهش حاصل مصاحبه با ده گويشور ساكن مشهد شامل زن و مرد بين سنين 60 تا 80 سال و كم سواد است. در ضمن پژوهشگر خود نيز گويشور بومي مي‌باشد. يافته‌هاي پژوهش نشانگر آن است كه عنصر هجايي در گويش مشهدي هسته است كه قبل از آن حداكثر دو همخوان و بعد از آن نيز حداكثر دو همخوان مي‌توانند قرار گيرند. طي اين بررسي مشاهده شد كه تمايل گويش مشهدي بيشتر بر هجاهاي كوتاه است به صورتي كه در اغلب موارد در مقايسه با فارسي معيار درج واكه يا فرايند واج افزايي را شاهد مي‌باشيم. واژه‌هايي مانند: بزرگ/bozor@ /، ترش/ toroS/، سطل/s{tel/ نشانگر اين فرايند مي‌باشد. فرايند واج افزايي در اين گويش به چهار دسته تقسيم مي‌شود كه در اين پژوهش به تفصيل به آن پرداخته شد.
چكيده لاتين :
not abstract
عنوان نشريه :
زبانشناسي و گويش هاي خراسان
