اثر تغيير سطوح گلوكز و فروكتوز در تركيب رقيق كننده بر پايه تريس بر فراسنجه هاي حركتي اسپرم قوچ نگه داري شده در دماي بدن

نگه ­داري مني به ­صورت مايع به ­جاي نگه ­داري به­ صورت يخ زده، با توجه به كاهش هزينه هاي آماده سازي و حمل و نقل مورد استقبال بيش ­تري قرار ميگيرد. هدف پژوهش حاضر چنين بود كه ضمن حفظ اسمولاريته بهينه (330 ميلي اسمول) در يك رقيق كننده بر پايه تريس-زرده تخم مرغ (EYT)، تأثير نوع قند (گلوكز و فروكتوز) و تغيير غلظت قند بر نگه ­داري اسپرم قوچ در شرايط انكوباسيون در دماي بدن (37 درجه سانتي ­گراد) مورد بررسي قرار گيرد. رقيق ­كننده ­هايي با نسبت هاي تركيبي قند به تريس (30 به 300 و 210 به 100 ميلي مولاري قند به تريس) با دو قند مختلف (گلوكز و فروكتوز) ساخته شد و با يك رقيقكننده استانداري كه براي انجماد اسپرم قوچ به­كار ميرفت مورد مقايسه قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بدون توجه به نوع رقيق كننده، فراسنجه هاي حركتي اسپرم به ­طور معني داري بعد از دو ساعت از انكوباسيون كاهش يافت. اثر متقابل تيمار در زمان معني دار نبود و درصد جنبايي كل و پيش­رونده نيز به ­طور معني داري تحت تأثير تيمارها قرار نگرفت. با اين­ حال، برخي از فراسنجه هاي حركتي نمونه هاي مني انكوبه شده ازجمله حركت خطي اسپرم ها (LIN) و شاخص هاي سرعت حركت اسپرمي (VAp و VSL) با افزودن غلظت قند در رقيق كننده ها بهبود يافت. نتيجه گيري مي شود كه افزايش نسبت قند به تريس در رقيق كننده هاي EYT ممكن است موجب بهبود شاخص هاي حركتي اسپرم ها در دماي بدن شود. مقاومت اسپرم ها در دماي بدن مي تواند به ­عنوان شاخصي براي باروري گامت هاي نر در داخل دستگاه تناسلي ماده در نظر گرفته شود.

no abstract