پديد آورندگان :
زياري، كرامت اله دانشگاه تهران , پاشازاده، اصغر دانشگاه محقق اردبيلي , يزداني، محمدحسن دانشگاه محقق اردبيلي
كليدواژه :
تابآوري شهري , شهرهاي اسلامي , مناطق شهري , مدل كوپراس , شهر اردبيل
چكيده فارسي :
زمينه و هدف
امروزه تاب آوري شهرها يكي از مهمترين مباحث نوين مديريت و برنامه ريزي شهري است. شهرهاي اسلامي هم با توجه به اصول دين اسلام و فقه اسلامي، از اين قاعده مستثني نيستند و بايستي تاب آوري آنها در ابعاد انساني، آنهم به خاطر انس با آموزه هاي ديني، نمود خاصي داشته باشد. از همين رو، هدف اين پژوهش سنجش ميزان تاب آوري شهر ايراني- اسلامي اردبيل و رتبه بندي مناطق شهري آن است.
روش بررسي
تحقيق حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر ماهيت توصيفي- تحليلي مي باشد. جامعه آماري تحقيق را كارشناسان شاغل در شهرداري هاي پنچ گانه شهر اردبيل تشكيل دادند كه به روش نمونه گيري گلوله برفي و به صورت هدفمند تعداد 50 نفر از آنها انتخاب و پرسشنامه تحقيق تكميل شد و براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزارهاي ArcGIS، SPSS، Excel و مدل تصميم گيري چندمتغيره كوپراس (KOPRAS) استفاده شده است.
يافته ها
ميزان تاب آوري شهر اردبيل 4/66 به دست آمده كه حد متوسط را نشان مي دهد. همچنين رتبه بندي مناطق پنج گانه شهر اردبيل براساس مدل كوپراس به ترتيب مناطق دو، سه، يك، پنج و چهار بوده است. از نظر سطح بندي در روش تحليل خوشه اي، منطقه دو در سطح تاب آوري متوسط و بقيه مناطق در سطح تاب آوري ضعيف قرار گرفتند. نهايتا، ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه ارتباط معكوسي بين بعد معنوي با ساير ابعاد تاب آوري وجود دارد.
بحث و نتيجه گيري
نتيجه اين كه به لحاظ كالبدي، مناطق تازه ساخت و برنامه ريزي شده، تاب آورتر مي باشند، درحالي كه در بعد انساني و معنوي، مناطق قديمي و بافت فرسوده، با مردمان بومي و معتقد به آموزه هاي ديني، تاب آورتر هستند.
چكيده لاتين :
Background and Objective: Today, urban resilience is one of the most important new issues in urban
management and planning. Islamic cities are no exception to this rule according to the principles of Islam
and Islamic jurisprudence, and their resilience in human dimensions, especially for the sake of familiarity
with religious teachings, should have a special appearance. Therefore, the purpose of this study is to
assess the resilience of the Iranian-Islamic city of Ardabil and the ranking of its urban areas.
Methodology: The present study is applied in terms of purpose and descriptive-analytical in nature. The
statistical population of the study consisted of experts working in the five municipalities of Ardabil,
which was selected by snowball sampling method and 50 of them were purposefully selected and the
research questionnaire was completed and to analyze the data from software ArcGIS, SPSS, Excel and
KOPRAS multivariate decision making software are used.
Results: The resilience rate of Ardabil city is 4.66, which shows the average. Also, the ranking of the five
regions of Ardabil city based on the Coopras model has been regions two, three, one, five and four,
respectively. In terms of leveling in the cluster analysis method, region two was at the level of moderate
productivity and the rest of the regions were at the level of low productivity. Finally, Pearson correlation
coefficient showed that there is an inverse relationship between the spiritual dimension and other
dimensions of resilience.
Discussion & Conclusion: The result is that physically, newly constructed and planned areas are more
resilient, while in the human and spiritual dimensions, old areas and worn-out areas are inhabited by
indigenous peoples who believe in religious teachings., are more resilient.
