پاتوفيزيولوژي و شيوه هاي نوين عصب درماني اختلال اضطراب اجتماعي: مروري نظام مند

چكيده : مقدمه و هدف: با توجه به اين كه اختلال اضطراب اجتماعي سبب ايجاد اثرات مخربي بر عملكرد رواني و كيفيت زندگي فرد مي شود، بنابراين شناسايي پاتوفيزيولوژي و انتخاب شيوه هاي نوين عصب درماني براي اين اختلال از اهميت فراواني برخوردار است. هدف پژوهش حاضر مروري نظام مند بر پاتوفيزيولوژي و شيوه هاي نوين عصب درماني اختلال اضطراب اجتماعي است. روش بررسي: مطالعه حاضر، منطبق با دستورالعمل مطالعات مروري نظام مند (PRISMA) انجام شد. داده هاي مطالعه حاضر از طريق جستجو در متون موجود در پايگاه هاي اطلاعات پژوهشي فارسي و انگليسي نظير نورمگز، مگيران، پابمد، اسكوپوس، اشپرينگر و گوگل اسكالر با كليدواژه هاي اختلالات اضطرابي، اضطراب اجتماعي، پاتوفيزيولوژي اضطراب اجتماعي، عصب درماني و شيوه هاي نوين درمان اضطراب اجتماعي، مربوط به سال هاي 1990 تا 2020 جمع آوري و مورد بررسي قرار گرفتند. يافته ها: با جستجوي نظام مند و غربالگري عنوان، 66 مقاله كه مستقيما با موضوع مطالعه حاضر مرتبط بودند، وارد فرايند مطالعه شدند. پژوهش هايي كه پاتوفيزيولوژي اختلال اضطراب اجتماعي را بررسي كرده اند، به عوامل ژنتيكي و خانوادگي، عوامل محيطي، عوامل ناشي از مصرف مواد و عوامل عصبي شيميايي در شكل گيري اين اختلال تاكيد داشته اند. از اثربخش ترين درمان هاي نوين شناخته شده براي اختلال مذكور مي توان به تحريك الكتريكي مستقيم فراجمجه اي(TDCS)، نوروفيدبك(QEEG) و تحريك مغناطيسي(RTMS) اشاره كرد. نتيجه گيري: در مجموع با توجه به تاثيرات مخرب اين اختلال بر فرد، به روانشناسان و روانپزشكان توصيه مي شود كه در ارزيابي اين اختلال به نكته هاي ظريف تشخيصي توجه نشان داده و در انتخاب شيوه هاي نوين درماني، مطابق با نتايج جديدترين پژوهش ها عمل نمايند تا بتوانند انتخابي صحيح و دقيق در درمان اختلال اضطراب اجتماعي داشته باشند. واژگان كليدي :