مطالعه و بررسي مقدماتي قيزلار قلعه سي مراغه (شمال غرب ايران)

شهرستان مراغه به لحاظ مطالعات باستان شناختي، يكي از مناطقي است كه در آن نياز مبرمي به انجام بررسيها و كاوشهاي علمي باستان شناسي ديده ميشود. در بسياري از دوره هاي پيشازتاريخي، تاريخي و حتي اسلامي اين شهرستان مجهوالت بسياري وجود دارد كه براي روشن نمودن آنها، نياز است كه در كنار مطالعات كتابخانه اي، بررسيهاي علمي ميداني و در صورت امكان كاوشهاي باستان شناسي نيز صورت پذيرد. اگرچه تاكنون مطالعاتي پيرامون تاريخ مراغه صورت گرفته، با اين حال، مجهولات و پرسشهاي بسياري از دوره هاي مختلف باقيمانده است. محوطه قيزلارقلعه سي يكي از محوطه هاي شاخص و كليدي شهرستان مراغه (شمال غرب ايران) است كه اطلاعات زيادي از دوره هاي مختلف فرهنگي منطقه در اختيار پژوهشگران قرار ميدهد. شاخصترين آثار معماري موجود در اين قلعه، مجموعه اي از استحكامات تدافعي است كه در دوره هاي مختلف تاريخي دورتادور محوطه ساخته شده است و امروزه فقط قسمتهاي از آنها پابرجا باقيمانده است. استحكامات قيزلار قلعه سي به شكل معماري سنگي خشكه چين بوده كه به نوعي تداوم سنت معماري ساخت استحكامات عصر آهن در منطقه شمالغرب ايران محسوب ميشود، بااين حال برخي ويژگيهاي ساختاري آنرا ميتوان با تعدادي استحكامات دوره اشكاني در منطقه مقايسه كرد. اين مقاله نتايج بررسي مقدماتي باستان شناختي اين قلعه است. براساس نتايج به دست آمده از اين بررسي مشخص شد كه قيزالر قلعه سي در عصر آهن (II-III) ايجاد شده و در دوره اشكاني به عنوان يكي از قلعه هاي مهم شمالغرب ايران (آتورپاتكان) كاركرد داشته است.