مروري بر وضعيت و الزامات توسعه پرورش ماهي در قفس در ايران و جهان

در سالهاي اخير پرورش ماهي در قفس به عنوان يك نوآوري در دنيا معرفي شده است. اگرچه خواستگاه استفاده از اين فناوري به دو قرن پيش در آسيا براي نگهداري و حمل ماهيان باز مي گردد اما معرفي اين روش بعنوان صنعت نوين در آبزي پروري به دهه اواخر دهه هفتاد و اوايل دهه هشتاد ميلادي و با پيشگام شدن كشور نروژ صورت گرفته است. امروزه با توجه به افزايش جمعيت، تغييرات اقليمي در جهان و توجه بيشتر به بهره وري در مصرف آب، توجه در حوزه آبزي پروري به سوي توسعه و استفاده از سيستمهاي متراكم بوده است. با توجه به وجود منابع آبي متعدد از قبيل درياچه ها، مخازن، رودخانه ها و نوار ساحلي، استفاده از فناوريهاي موجود در صنعت آبزي پروري در قفس مي تواند بخشي از دغدغه هاي موجود در توليد و توسعه را مرتفع نمايد. بر اساس آمار سازمان FAO در سال 2016 پرورش آبزيان در قفس 35 درصد از كل توليد آبزي پروري در جهان را به خود اختصاص داده است. در ايران نيز با توجه به ورود اين فناوري و فعاليتهاي نوپا در كشور، بر اساس آمار شيلات ايران در سال 1395 مقدار 10162 تن ماهي در كشور از اين صنعت توليد و گزارش گرديده است كه نسبت به توليد كل آبزي پروري در كشور 2/2 درصد را به خود اختصاص مي دهد. موفقيت و توسعه پرورش ماهي در قفس به عوامل مختلفي بستگي دارد. پايداري اقتصادي يك صنعت نيازمند شناخت موانع، مزايا و معايب پيش روي آن است. توجه به بازار فروش، افزايش سرمايه گذاري بخش خصوصي، مديريت و نظارت دولت از جمله چالشهاي آبزي پروري در اين صنعت است كه ضروري است در راستاي توسعه اين صنعت مدنظر قرار گيرد.

no abstract