مواجهه قدرت و قانون؛ مطالعه تطبيقي كاربست دكترين مسئوليت حمايت در بحران ليبي و سوريه

The Confrontation of Law and Power: A Comparative study on Applaying the Responsibility to Protect in Syria and Libya Crises

عرصه بين الملل همواره محل رقابت بازيگران دولتي بوده است. پس از جنگ جهاني دوم اراده جامعه بين الملل در راستاي هنجارسازي و قانون سازي در سطح بين المللي در قالب نهادهاي بين المللي چون سازمان ملل شكل گرفت تا بحران ها و مسايل آن را به طرق مسالمت آميز در قالب اقدام جمعي از سوي جامعه بين الملل حل كنند. با توجه به نياز روزافزون به ضرورت توجه به حقوق بشر قوانين مدوني در اين حوزه شكل گرفت كه يكي از آن ها اصل مسيوليت حمايت در واكنش به نقض حقوق بشر در رواندا، كوزوو و بوسني بود. اين اصل به عنوان واكنش به موقع و قاطع به اعمال خشونت از سوي شوراي امنيت به نمايندگي از جامعه بين الملل تعريف شد. سوالي كه در اينجا مطرح مي شود اين است كه: چرا دكترين مسيوليت حمايت در ليبي توسط شوراي امنيت به كار گرفته مي شود اما درخصوص سوريه اين اتفاق روي نمي دهد؟ در پاسخ به اين سوال، اين فرضيه مطرح مي شود كه چنين به نظر مي رسد: كه اجماع قدرت-هاي بزرگ در كاربست دكترين مسيوليت حمايت در ليبي و عدم اجماع قدرت هاي بزرگ در عدم كاربست اين اصل در سوريه به غلبه قدرت بر قانون منجر شده است.

The international arena has always been the site of competition for state actors. After World War II, the will of the international community to internationalize and legalize internationally formed bodies such as the United Nations was to peacefully resolve its crises and issues through collective action. To be solved by the international community. Due to the growing need for human rights, civil laws were developed in the field, one of which was the principle of responsibility for responding to human rights abuses in Rwanda, Kosovo and Bosnia. This principle was defined as a timely and decisive response to acts of violence by the Security Council on behalf of the international community. The question here is: Why does the Security Council doctrine of responsibility for support in Libya but not Syria? In response to this question, it is suggested that the consensus of the great powers in the application of the doctrine of responsibility for protection in Libya and the lack of consensus of the great powers in the absence of this principle in Syria overpower Has led to the law.