مدل بندي درمان محروميت از اندروژن در سرطان پروستات متاستاتيك مقاوم به اختگي و شناسايي بيماران پاسخ دهنده و غير پاسخ دهنده قبل از شروع درمان

Modeling the androgen deprivation therapy in metastatic castration-resistant prostate cancer and identifying the responder and non-responder patients before starting the treatment

درمان محروميت از اندروژن يك روش متداول براي درمان سرطان پروستات متاستاتيك مقاوم به اختگي شناخته مي شود كه هدف آن، كند كردن روند رشد سلول هاي سرطاني از طريق كاهش غلظت آندروژن در خون است. اما فقط بخشي از بيماران، پاسخ موثري از درمان محروميت از اندروژن دريافت مي كنند و اين درمان در سايرين، باعث كاهش مقطعي جمعيت سلول هاي سرطاني مي شود و پس از مدت كوتاهي، بازگشت سرطان بعد از درمان مشاهده خواهد شد. در اين مقاله با مدل سازي درمان بر اساس ديناميك تكاملي كه به طور كامل از سوي مشاهدات باليني حمايت مي شود، مكانيسم پاسخ سلول هاي سرطاني به درمان محروميت از اندروژن مورد تحليل و بررسي قرار مي گيرد و مشخص مي شود كه درمان محروميت از اندروژن در كدام دسته از بيماران، موثر و در كدام گروه از بيماران، غير موثر و يا حتي مضر است. در ادامه، با شبيه سازي روند درمان تحت زمان بندي هاي متفاوت تجويز ابيراترون، زمان بندي هاي مناسب تجويز دارو مورد بحث قرار مي گيرد.

Androgen deprivation therapy is a common treatment method of metastatic castration resistant prostate cancer disease aimed at slowing down the cancer cells growth by reducing the concentration of androgen in the blood. However, only some patients respond to the androgen deprivation therapy effectively. In the other patients, the population of cancer cells reduce temporarily, and the cancer recurrence will be observed shortly after the treatment. In this paper, the response mechanism of cancer cells to the androgen deprivation therapy is analyzed by modeling the treatment based on the evolutionary dynamic which is fully supported by clinical observations. The study determines the group of patients on whom the androgen deprivation therapy is effective and the group on whom it is ineffective or even harmful. In the following, by simulating the treatment process under different schedules of abiraterone administration, the results of different treatment methods will be determined and appropriate schedules are discussed.