واكاوي سمبوليسم سياسي-اجتماعي در آثار صمد بهرنگي و محمود دولت آبادي

Analysis of socio-political symbolism in the works of Samad Behrangi and Mahmoud Dolatabadi

پژوهش حاضر با هدف واكاوي و بررسي سمبوليسم سياسي- اجتماعي در آثار صمد بهرنگي و محمود دولت‌آبادي، صورت گرفته است. جهت گرداوري اطلاعات،از روش كتابخانه‌اي به شيوه فيش‌برداري استفاده شد و با استفاده از روش توصيفي ، اطلاعات مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه در گرايش صمد بهرنگي و محمود دولت‌آبادي به سمبوليسم، دو عامل نقش داشته است. اول عوامل داخلي هستند كه موجبات شكل‌گيري تفكر اين انديشمندان را فراهم كردند. جامعه خفقان زده در دوره پهلوي دوم، باعث شده كه اديبان ياد شده، نتوانند سخن خود را واضح بيان كنند و لذا از نماد و سمبل جهت بيان عقايد استفاده كردند. از ديگر سو نبايد از عامل خارجي اين انديشه غافل شد. با توجه به اينكه بهرنگي و دولت‌ابادي، بخشي از عقايد حزب توده را با خود حمل مي‌كردند، تفكر غربگرايي و توهم روشنفكري، در انها ايجاد شده بود. و گمان مي‌كردند كه اگر سبك تفكر و ادبيات غربي را وارد ادبيات ايران كنند، مي‌توانند منظور خود را بهتر به مخاطب القا نمايند. در نتيجه اين عوامل، صمد بهرنگي و محمود دولت‌آبادي به استفاده از سمبوليسم سياسي- اجتماعي در نثر خود همت گماشتند و در زمره سردمداران سبك سمبوليسم در ايران هستند.

The present study aims to analyze the socio-political symbolism in the works of Samad Behrangi and Mahmoud Dolatabadi. In order to collect information, the library method was used by phishing method and the information was analyzed using the descriptive method. The results showed that two factors played a role in the tendency of Samad Behrangi and Mahmoud Dolatabadi towards symbolism. The first is the internal factors that shaped the thinking of these thinkers. The suffocated society in the second Pahlavi period, made the mentioned writers unable to express their words clearly and therefore used symbols to express their opinions. On the other hand, the external factor of this idea should not be ignored. Given that Behrangi and Dolatabadi carried part of the ideas of the Tudeh Party with them, Western thinking and intellectual illusion were created in them. an‎d they thought that if they introduced the Western style of thought and literature into Iranian literature, they could better convey their meaning to the audience. As a result of these factors, Samad Behrangi and Mahmoud Dolatabadi tried to use socio-political symbolism in their prose and are among the leaders in the style of symbolism in Iran.