ارائه مدل علّي كيفيت زندگي كاري بر اساس استرس شغلي و هوش هيجاني با ميانجي‌گري خستگي در پرستاران مجرد

مقدمه: پرستاري به عنوان حرفه‌اي با استرس شغلي بالا شناخته شده است كه تأثيرات زيان‌باري بر سلامت و ميزان بروز توانايي‌هاي پرستاران در محيط كار و كاهش كيفيت زندگي كاري آنان دارد. لذا، اين مطالعه با هدف ارائه مدل علّي كيفيت زندگي كاري بر اساس استرس شغلي و هوش هيجاني با ميانجي‌گري خستگي در پرستاران مجرد انجام گرفت. روش كار: روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري را كليه پرستاران مجرد بيمارستان‌هاي شهر اهواز در سال 1399 تشكيل دادند كه به روش نمونه گيري در دسترس تعداد 203 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش عبارت بود از؛ پرسشنامه جمعيت شناختي، پرسشنامه كيفيت زندگي كاري ، مقياس استرس شغلي پرستاري ، پرسشنامه هوش هيجاني و مقياس خستگي . ارزيابي مدل پيشنهادي با استفاده از روش تحليل مسير انجام گرفت. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد تمام مسيرهاي مستقيم به جز مسير هوش هيجاني (0.039 = beta; و 0.05p ) به كيفيت زندگي كاري معنادار شدند. مسيرهاي مستقيم استرس شغلي (0.252 = beta; و 0.01P ) و خستگي (0.270 = beta; و0.01P ) به كيفيت زندگي كاري، همچنين مسيرهاي مستقيم استرس شغلي (0.413= beta; و0.01P ) و هوش هيجاني (0.164 = beta; و 0.05p ) به خستگي از لحاظ آماري معني‌دار بود. مسيرهاي غيرمستقيم استرس شغلي (0.119 = beta; و 0.01P ) و هوش هيجاني (0.034= beta; و 0.05p ) نيز از طريق خستگي با كيفيت زندگي كاري معنادار شدند. نسبت روايي محتوا و پايايي با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ انجام شد. براي تحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS و AMOS نسخه 24 استفاده شد. نتيجه گيري: براساس نتايج اين پژوهش، الگوي پيشنهادي از برازش مطلوبي برخوردار است و گام مهمي در جهت شناخت عوامل مؤثر بر كيفيت زندگي كاري پرستاران محسوب مي‌شود. پيشنهاد مي‌شود با برنامه‌ريزي و اجراي مداخلات آموزشي در زمينه استرس شغلي، هوش هيجاني و خستگي قدمي مثبت در جهت افزايش كيفيت زندگي كاري پرستاران برداشته شود.