تبيين پاسخ صدرا به معماي شكاف تبيينيِ جوزف لوين مبتني بر آموزه تجرد ادراك

با عنايت به ديدگاه صدرا در خصوص تجرد ادراك و استدلال‌هايي كه بر آن اقامه نموده است، پاسخي مستدل به معماي شكاف تبييني فراهم مي‌گردد. تبيين صدرا از ادراك و نفس در تقرير دوگانه‌انگاري جاي مي‌گيرد، اما تقرير او با توجه به شأن مجرد نفس و اينكه نفس منشأ هر گونه آگاهي است، به گونه‌اي منسجم‌تر مسئله ادراك و كيفيت آن را توجيه مي‌كند. از سوي ديگر، لوين با طرح معماي شكاف تبييني، بر تمايز ميان ماهيت درد و فرايند عصبي تأكيد مي‌كند. از ديدگاه او، يك شكاف توضيحي ميان تحقق پديده ادراك و فرايندهاي عصبي متناظر با آن ايجاد مي‌گردد كه اين شكاف را نمي‌توان بر اساس داده‌هاي عصبي موجود پر كرد. هدف از اين پژوهش، بررسي ميزان كاميابي حكمت متعاليه در ارائه پاسخي مستدل به اين مسئله و پر كردن شكاف توضيحي مذكور به واسطه قواعد علم‌النفسي حكمت متعاليه است. به نظر مي‌رسد ديدگاه صدرا در خصوص تجرد ادراك با توجه به ارائه آن در تقرير دوگانه‌انگاري و با نگاهي كه صدرا به نفس به مثابه حقيقتي متمايز با بدن مادي، اما در عين حال متحد با آن دارد، پاسخي مستدل براي معماي شكاف تبييني فراهم مي‌كند.