ارتباط مراقبت آغوشي مادرانه با پيامدهاي نوزادي

مقدمه:يكي از بهترين و موثرترين راه ها در مراقبت و پيشگيري از عوارض نامطلوب در نوزادان نارس بستري، درگيري فعالانه مادران در امر مراقبت آغوشي از نوزاد نارس مي باشد. مطالعه حاضر با هدف ارتباط بين مراقبت آغوشي مادرانه و پيامدهاي نوزادان نارس مي باشد. روش : اين مطالعه از نوع توصيفي بر روي 600 نوزاد و مادرشان انجام شد. نمونه گيري به روش در دسترس بود.به همه مادران در روز اول ورود به بخش مراقبت هاي ويژه نوزادان اهميت مراقبت آغوشي آموزش داده شد.ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته اي كه شامل اطلاعات فردي مادر، نوزاد و پيامدهاي نوزادي بود. داده ها بعد از جمع آوري وارد نرم افزار SPSS16 گرديد و مادران از نظرحضور بيش از دوبار در روز (330 نفر )و حداكثر يكبار در روز (270 نفري ) به دو تقسيم گرديد. نتايج : بين متغير هاي دموگرافيك مادري و نوزادي دردوگروه اختلاف معناداري وجود نداشت.اما در پيامدهاي نوزادي مانند وزن گيري نوزاد، طول مدت بستري نوزاد، ميزان بستري مجدد نوزاد، اكسيژن تراپي نوزاد، سپسيس نوزادي، وابستگي نوزاد به اكسيژن و افت قند خون در گروه 1 (حضور بيش از دوبار) به طور معناداري در مقايسه با گروه 2 (حضور حداكثر يكبار)كاهش يافت.(P 0.05) اما در بروز خونريزي داخل بطني و ايكتر در نوزادان بين دو گروه تفاوت آماري معناداري مشاهده نشد. (P 0.05) نتيجه گيري : تشويق و ترغيب مادران براي اجراي فرآيند مراقبت آغوشي منجر به اثرات مثبت بالقوه و بالفعل بر روي نوزادان نارس بستري در بخش هاي مراقبت ويژه مي شود.