بررسي وضعيت سلامت و كيفيت زندگي كودكان مبتلا به معلوليت شنوايي و ارتباط آنها با مشخصات فردي كودكان

مقدمه: اختلالات شنوايي، شايعترين نقص مادرزادي هنگام تولد است است. كودكان ناشنوا علاوه بر مشكلات روحي و اجتماعي از برخي مشكلات جسمي نيز رنج مي برند اين مطالعه با هدف بررسي وضعيت سلامت و كيفيت زندگي كودكان مبتلا به معلوليت شنوايي و ارتباط آنها با مشخصات فردي كودكان انجام شد. روش: در اين مطالعه توصيفي-تحليلي كليه كودكان با معلوليت شنوايي و تحت پوشش سازمان بهزيستي در شمال خوزستان درسال1398 كه شامل44 كودك 61 ساله بودند شركت داشتند. جهت جمع آوري داده ها همزمان با بررسي وضعيت سلامت كودكان با انجام معاينات باليني و ارزبابي شاخص هاي مهم بهداشتي، از پرسشنامه كيفيت زندگي كودكان پيش دبستان(فكس، 2000) استفاده شد. يافته ها: رفتار بهداشتي اكثر كودكان(61%) در اين مطالعه متوسط و شاخص توده بدني 70% كودكان بيش از حد طبيعي بود. ميانگين و انحراف معيار نمره كيفيت زندگي كودكان 14.48 ±79.13 و كمترين در بعد رشد اجتماعي بود. بين تعداد فرزندان خانواده و رفتارهاي بهداشتي كودكان رابطه منفي و معنا داري وجود داشت(0/001 P و 0.69 =r ). همچنين با افزايش تحصيلات پدر دراين مطالعه شاخص توده بدن كودكان به طور معنا داري كاهش و به حد طبيعي نزديك مي شد(0/026=P و0.33 =r). دراين مطالعه رابطه معنا داري بين سن كودك و سن پدر با نمره كيفيت زندگي كودكان به دست امد (0.35 =r). نتيجه گيري: افزايش وزن، كاهش نسبي رشد اجتماعي كودكان و تعداد زياد فرزندان اين خانواده ها همچنين كمتر بودن كيفيت زندگي كودكان در سنين پايين تر از مشكلات خانواده ها در اين مطالعه بود. همچنين نقش زياد پدران در سلامت و كيفيت زندگي اين كودكان حايز اهميت بود. توجه به نتايج اين مطالعه مي تواند در ارتقاء كيفيت سلامت اين كودكان در هنگام اجراي اين برنامه ها توسط مسولين مفيد باشد.