بررسي ميزان شيوع چاقي و ارتباط آن با سطح فعاليت بدني در كودكان 13 تا 15 ساله

مقدمه: افزايش شيوع چاقي و اضافه وزن در كودكان و نوجوانان يكي از مهم ترين مشكلات بهداشت عمومي در كشورهاي توسعه يافته و درحال توسعه مي باشد و داراي پيامدهاي بهداشتي و رواني گسترده مي باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسي ميزان شيوع چاقي و ارتباط آن با سطح فعاليت بدني در كودكان پسر 13 تا 15 سال شهر صحنه طراحي و اجرا گرديد.روش : در يك مطالعه توصيفي همبستگي، 439 پسر 13 تا 15 سال از بين 2122 دانش آموز پسر به طور تصادفي به عنوان آزمودني انتخاب گرديدند. سن، قد، وزن، ضخامت چربي زيرپوستي به روش دو نقطه اي عضلات سه سر بازو و ساق پا در دانش آموزان اندازه‌گيري شد. براي تعيين سطح فعاليت بدني از پرسشنامه استاندارد فعاليت بدني فيزيكي براي نوجوانان (IPAQ) استفاده شد.يافته ها: شيوع چاقي و اضافه‌وزن در پسران 13 تا 15 سال به ترتيب 15/8و 10/8درصد بود. بين رده‌هاي وزني (لاغر، وزن نرمال، اضافه‌وزن و چاق) با سطح فعاليت بدني آن‌ها (0.001=r=0.289، p)، بين BMI و سطح فعاليت بدني (0.001=r=0.367، p) و بين درصد چربي بدن و سطح فعاليت بدني (0.001=r=0.349، p) رابطه معكوس و معني‌دار مشاهده شد.نتيجه‌گيري: شيوع چاقي و اضافه وزن در شهر صحنه ابعاد نگران كنندهاي را در دانش آموزان دارد؛ بنابراين، افزايش سطح فعاليت بدني مي تواند موجب كاهش شيوع اضافه‌وزن و چاقي در دانش آموزان پسر شود.