تاثير طرح ترخيص بر بستري مجدد نوزادان نارس

مقدمه: نارس بودن نه تنها نوزاد را در معرض خطر عوارض نوزادي قرار مي دهد بلكه زمينه را براي مشكلات ديگر در بزرگسالي فراهم مي كند . والدين براي دستيابي به مهارت هاي مراقبت از كودك نياز به آموزش مناسب و زمان كافي دارند تا اطلاعات را جذب كرده و ياد بگيرند. هدف اين مطالعه نيمه تجربي تعيين تاثير اجراي طرح ترخيص بر بستري مجدد نوزادان نارس بستري در بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشكي آبادان بود. روش: 56 نفر از مادران نوزادان نارس مراجعه كننده به بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشكي آبادان انتخاب و با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي بلوكي به دو گروه مداخله و كنترل تقسيم شدند. پس از شرح حقوق نمونه ها و گرفتن رضايت نامه از ايشان، داده ها با استفاده از پرسشنامه هاي (مشخصات دموگرافيك مادر، و نوزاد) جمع اوري شد. طرح ترخيص براي مادران گروه آزمون (طي دوجلسه، در روز دوم پذيرش و روز ترخيص، به صورت انفرادي همراه با آموزش عملي و چهره به چهره و كتابچه) اجرا شد. مادران گروه شاهد مراقبت معمول بخش را دريافت كردند. يك ماه پس از ترخيص وضعيت بستري مجدد نوزادان بوسيله تماس تلفني با والدين پيگيري شد.يافته ها: بين ويژگي هاي دموگرافيك مادران و نوزادان در دو گروه كنترل و مداخله بر اساس متغيرهاي مورد نظر مطالعه تفاوت معناداري وجود ندارد ( 0/05 p). اجراي طرح ترخيص باعث كاهش ميزان بستري مجدد نوزادان نارس در گروه مداخله مي شود ( 0/05 = p).نتيجه گيري: اجراي طرح ترخيص مي تواند با افزايش كيفيت مراقبت از نوزاد منجر به كاهش بستري مجدد نوزادان نارس شود. بنابراين توصيه مي شود كه در بخشهاي نوزادان بويژه نوزادان نارس تحت مراقبت حاد و ويژه آموزشهاي ترخيص برنامه ريزي شده از زمان پذيرش تا هنگام ترك بيمارستان و بعد از آن در منزل صورت پذيرد. همچنين بيمارستان ها، اجراي برنامه آموزشي طرح ترخيص را مورد توجه و عملياتي سازي قرار دهند.