بررسي تأثير بازخوردهاي اصلاحي مكتوب بر يادگيري نگارش زبان خارجي: مطالعه مقايسه‌اي بازخوردهاي فرازبانشناختي ، فراخوانشي و نو قالب در مجموعه آموزشي صدي الحياة

در روش‌هاي سنتي و نوين آموزش زبان دوم و خارجي، اهميت مهارت‌هاي مولّد زباني مورد تأكيد قرار گرفته است. در اين ميان، مهارت نوشتار، به دليل وابسته بودن به بسندگي و توانش زباني و اتكاي بيشتر بر صحت نحوي، دستوري و الگوهاي بلاغي و نگارشي، از اهميت مضاعفي برخوردار است. ادبيات تحقيق نشان داده است كه نگارش زبان عربي به دليل ويژگي‌هاي ماهوي متكلف، مشكلات آموزشي فراواني را براي فراگيران ايجاد كرده است. نظر به نارسايي‌هاي روش‌هاي سنتي آموزش عربي از يك‌سو و خلأ تحقيقاتي نظري و عملي در مورد آموزش اين زبان از سوي ديگر، در تحقيق حاضر، با اتخاذ مباني نظري نوين در آموزش زبان‌هاي خارجي، تأثير سه راهبرد متفاوت بازخورد بر خطاهاي نگارشي بر يادگيري نوشتار فراگيران سطح پيشرفته عربي بررسي شده است. بدين منظور يك كلاس آموزشي (28 نفر) از فراگيران سطح اول مكالمه پيشرفتة (العالية) مجموعة آموزشي صدي الحياة در يك مركز آموزشي به صورت نمونه‌برداري در دسترس انتخاب شدند و پس از حذف برون هشته‌ها، به سه گروه آزمايشي فرازبان‌شناختي، فراخوانشي و نوقالب قرار گرفتند. با به‌كارگيري روش شبه­آزمايشي پيش‌آزمون ـ مداخله ـ پس‌آزمون، عملكرد فراگيران در آزمون‌هاي موازي نگارش، قبل و بعد از مداخلة آموزشي، به وسيلة نرم‌افزار اس­پي­اس­اس و آزمون تحليل يك ‌طرفة واريانس، مورد بررسي قرار گرفت. نتايج تحقيق نشان داد كه هر سه گروه آموزشي در مرحلة پس‌آزمون در مهارت نگارش رشد آموزشي داشته‌اند، اما آزمون پسيني توكي نشان داد كه بازخوردهاي فرازبان‌شناختي در مقايسه با دو راهبرد ديگر، باعث افزايش معنادار مهارت نگارش شده‌اند. در اين پژوهش، دلايل اين اختلاف بررسي و نتايج آن ارائه شده و راهبردهاي تحقيقي و آموزشي آن پيشنهاد گرديده است.