تبيين تفكر در ساختار نوشتار محي الدين ابن عربي

Explaining thinking in the structure of Mohi-ud-Din Ibn Arabi's writing

جايگاه اصول عقايد و تصوف درسير زمان به ابتداي وحي بازميگردد. متفكران متصوفه درشرق و غرب جهان اسلام، از قرن دوم تا قرن ششم هجري، بتدريج پايه وبنياد تصوف را استحكام بخشيدند تاآنجاكه، ابن عربي در اواسط قرن ششم باتوجه به محيط ولادتش باجهان تصوف آشنايت‌كامل داشت. سرزمين اندلس درسيرتاريخ آكنده از دانشمندان و فرقه‌هاي متصوفه روحاني بودكه، بصورت خروشان اينگونه تفكرات معنوي را بيان مينمودند. با ظهورانديشه ابن عربي، ناگهان تفكري جديد از لحاظ الهيات انسان شناسي دربيان انسان كامل و علم النفس و مردم شناسي، در مفاهيم واژگان تصوف باوسعت عظيم شكل مي گيردكه گويي باتبلور آن نقطه عطفي در داخل سنت تصوف پيدا شده است. درست است كه برخي از متصوفه قبل، همچون حكيم ترمذي و بايزيد بسطامي، مسائل‌حكمت الهي وتبديل انسان عامي به كامل را مورد بحث قرار داده بودند، و در آثار عطار و ابن مسره نظريات جهانشناسي وجود داشته است لذا اين مقاله درصدد تبيين تفكر محي الدين ابن عربي و بزرگان عرفان در تحليل انساني ميباشدكه، بيشتر كتب آنان ساختار لغوي عرفاني وچگوني نتايج حاصله دربيان انسان كامل و وحدت وجود را ترسيم ميدارد. مقاله حاضر بر اين فرض استوار است كه ابن عربي با توجه به نظريات عرفاني متصوفه قديم در بيان انسان كه بعنوان جهان عيني جايگاهي را براي خودنقش بسته است چگونه توانسته در جهان لغات تصوف رنگ و معنايي خاص عرفاني را براي خود ايجاد كرده است.

The place of the principles of belief and Sufism in the course of time goes back to the beginning of revelation. Sufi thinkers in the east and west of the Islamic world, from the second century to the sixth century AH, gradually strengthened the foundations of Sufism until Ibn Arabi became fully acquainted with the world of Sufism in the middle of the sixth century, given the environment in which he was born. The land of Andalusia has historically been full of mystical clerics and sects who have voiced such spiritual thoughts. It is true that some previous Sufis, such as Hakim al-Tirmidhi and Bayazid Bastami, had discussed the issues of divine wisdom and the transformation of the common man into a perfect human being, and there were cosmological theories in the works of Attar and Ibn Masra, so this article seeks to explain Mohi's thought. Al-Din Ibn Arabi and the great mystics in human analysis, most of whose books depict the mystical lexical structure and how the results are expressed between the perfect man and the unity of existence. The present article is based on the assumption that Ibn Arabi, according to the ancient Sufi mystical theories in the expression of man, who has taken a place for himself as an objective world, has been able to create a special mystical color and meaning for himself in the world of Sufism.