تشخيص صفت فاصله زايش با استفاده از روشهاي درخت تصميم و ماشين بردار پشتيبان در گاوهاي شيري هلشتاين

كاهش خصوصيات توليدمثلي در گاوهاي شيري هلشتاين يك مشكل عمده در رابطه با پرورش گاوهاي شيري است. رابطه منفي بين ميزان توليد شير و عملكرد توليد‌مثلي در نژادهاي مختلف وجود دارد. با تمركز بر روي صفات توليدمثلي مانند صفت فاصله زايش، توليد نيز در نسل‌هاي بعدي بهبود خواهد يافت. زيرا فاصله زايش يكي از فاكتورهايي است كه ميزان كارآمدي و كفايت توليدمثل را نشان مي‌دهد. استفاده از الگوريتم‌هاي هوشمند روش‌هاي يادگيري ماشين در بررسي سامانه‌هاي پيچيده رو به افزايش است و اين روش‌ها نيز مي‌توانند رهيافت مناسبي براي تحليل داده‌هاي صنعت گاو شيري به‌حساب آيند. در پژوهش حاضر، بررسي امكان دسته‌بندي فاصله زايش در گاوهاي شيري هلشتاين با استفاده از دو روش درخت تصميم (الگوريتم‌هاي برجسته، جنگل تصادفي و بيز ساده) و ماشين بردار پشتيبان انجام شد. براي بررسي كارايي روش‌ها، از معيارهاي صحت و جذر ميانگين مربعات خطا استفاده شد. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد كه روش‌هاي مختلف درخت تصميم (برجسته) نسبت به روش ماشين بردار پشتيبان عملكرد بالاتري در امكان دسته‌بندي فاصله زايش داشت. سن مادر و توليد شير، بيشترين ارتباط را با فاصله زايش داشتند. پژوهش حاضر اولين مطالعه با هدف تشخيص فاصله زايش با استفاده از روش‌هاي درخت تصميم و ماشين بردار پشتيبان است كه ممكن است اطلاعات در جهت درك بيشتر مديريت فاصله زايش را بهبود دهد. عدم نياز به برقراري هيچ پيش‌فرضي براي مدل‌سازي و تفسير آسان نتايج مدل‌هاي درختي، دو مزيت اساسي آن است كه به همين دليل به‌نظر مي‌رسد براي تحقيقات اصلاح نژاد دام مفيد باشند.