تحليل مقصود از «معني» در معناشناسي قرآن

معناشناسي قرآن، تفسير موضوعي روشمندي است كه اگر منطبق بر ‏مباني قرآني صورت بگيرد، قادر است معناي الفاظ را در جهان‌بيني ‏خالق هستي به بشر عرضه دارد و فرهنگ الهي را تبيين نمايد. اما پيش ‏از هر اقدامي بايد مراد از «معني» در معناشناسي قرآن معلوم گردد. در ‏اين پژوهش، به منظور دست يافتن به تعريفي پديدارشناسي از «معني» ‏در معناشناسي قرآن، به بررسي تعريف معني، مفهوم، مصداق، ‏معناشناسي و كاربردشناسي پرداخته شده است. همچنين با توجه به ‏تأثير كاربردشناسي در تعريف «معني» مدنظر، ويژگي‌هاي مؤثر متكلم ‏و مخاطب قرآن در تعريف «معني»، مشخص ‌گرديده است. علاوه بر ‏اين، تحليلي از پاره‌اي نظريات انديشمندان مسلمان در باب معنايي كه ‏لفظ بر آن تعلق مي‌گيرد، و در تعيين معناي «معني» و در نهايت ‏گزينش روش مناسب، اثرگذار است، ارائه گشته و با بهره‌گيري از ‏‏«اصل بدن‌مندي» در نقد نظريه «روح معنا»، مجازي بودن تعلق لفظ بر ‏معاني عوالم علوي، اثبات و قابليت مكاتب معناشناسي در بررسي ‏معاني قرآني نشان داده شده است. در پايان، با ارائه خصوصياتي كه ‏‏«معني» در معناشناسي قرآن بايد دارا باشد، برتري مكتب شناختي در ‏تحليل مفردات قرآني به اثبات رسيده و با توجه به تعريف «معني» در ‏اين مكتب، برخي ويژگي‌هاي ديگر معني قرآني، بيان گرديده است.‏