اثرات گردشگري درتحولات سكونتگاه‌هاي پيراشهري شهرستان ايذه

برخي از روستاهاي پيراشهري به دليل ظرفيت‌ها و جاذبه‌هاي گردشگري، از جايگاه مناسبي برخوردار هستند. اين جايگاه به‌واسطه اثرات توسعه گردشگري است. شناخت بهتر اين اثرات مي‌تواند به توسعه اين روستاها و شهر حوزه نفوذ منجر شود. هدف اين تحقيق بررسي اثرات گردشگري در تحولات سكونتگاه‌هاي پيراشهري به‌صورت مطالعه موردي، روستاي گردشگري كولفرح در شهرستان ايذه است.‌تحقيق توصيفيتحليلي و مبتني بر مطالعات ميداني با استفاده از ابزار پرسش‌نامه است. جمعيت روستا بالغ بر 1189 نفر بوده كه حجم نمونه 290 نفر محاسبه و پرسشگري در اين روستا انجام شد. آلفاي كرونباخ بيشتر از 0.70 محاسبه شد. نتايج آزمون پارامتريك ميانگين‌ها نشان داد‌ كه بيش از 72.4 درصد افراد نسبت به ورود گردشگر به روستا رضايت‌مندي مناسبي دارند. همچنين اين آزمون از  افزايش درآمدها با ميانگين 4.02 و ايجاد فرصت هاي شغلي با ميانگين 3.91 از مهم‌ترين دلايل نگرش مثبت مردم به گردشگري اشاره دارد. آزمون ويلكاكسون به معناداري تفاوت در ورود گردشگر از شهر ايذه، استان و استان‌هاي هم‌جوار به روستا، بعد از دهه 90 اشاره دارد. البته براي شاخص افزايش ورود گردشگر خارجي، اين تفاوت وجود ندارد. نتيجه آزمون تي تك نمونه اي در سطح معناداري كمتر از 0.05 نشان داد بيشترين اثر اجتماعي مربوط به كاهش مهاجرت و تثبيت جمعيت با ميانگين 3.89 و افزايش خانه‌هاي دوم در روستا با ميانگين 3.83 است. بيشترين تأثير از نظر اقتصادي در سطح معناداري كمتر از 0.05 مربوط به شاخص افزايش فرصت‌هاي شغلي با ميانگين 3.98  و گسترش مشاغل خدماتي با ميانگين 3.61 بوده است. شاخص ورود دلالان شهري در بحث زمين با ميانگين 3.51  به عنوان يكي از اثرات منفي اقتصادي گردشگري است. بيشترين اثر كالبدي گردشگري در روستا مربوط به شاخص نگهداري و مرمت آثار تاريخي با ميانگين 4.13 است. بارونق گردشگري ميزان تعاملات و پيوندهاي روستايي شهري نيز افزايش‌يافته است