معنون شدن عام و ثمرات آن در مخصص متصل

بحث عام و خاص همانند همتاي آن مطلق و مقيد، يكي از پيچيده­ ترين مباحث اصولي است و درعين‌حال ثمرات آن در فقه و حقوق غيرقابل‌انكار مي‌باشد. متأسفانه پيچيدگي بحث سبب شده كه اقوال و مباني گوناگوني در اين زمينه پديد بيايد كه بعضاً موجب غفلت بزرگان علم اصول از برخي مسايل بسيار پيش‌پاافتاده و درعين‌حال مهم شود. به‌عنوان نمونه، مشهور اصوليان در بحث مخصّص متصل معتقدند خاص، مانع از انعقاد ظهور در عموم مي­شود و به عبارت بهتر، عام بعد از تخصيص، مُعنوَن مي ­شود. نگارنده با تكيه بر سيرۀ عُقلا تلاش دارد تا در ابتدا ثابت كند همسنگ‌پنداري وصف با استثناء به إلّا در مخصّص متصل نادرست است و ضمن بررسي خصوصيات استثناء به إلّا، ثمرات مهم آن ازجمله جواز تمسك به عام در شبهۀ مصداقيه را ثابت كند. البته در ادامه مؤيداتي ذكر مي‌شود كه در كلمات خود اصوليان به تقويت قول جواز تمسك به عام اشاره شده است.