ماليت منافع غيرِمستوفات انسان آزاد در فقه شيعه

بررسي ماليت منافع غيرِمستوفات انسان آزاد براساس معيارهاي معتبر شرعي در مال‌انگاريِ اشياء، موضوعي است كه نتيجه آن در مباحثي چون «ضمان فوت منافع انسان آزاد»، «اصل اولي در لزوم كاركردن مفلس»، «صداق قراردادن اين منافع» و «اجاره انسان» نمايان مي­شود و تأثيرات خود را در روند بررسي ادله مرتبط به هركدام از اين فروع خواهد گذاشت. به‌منظور يافتن پاسخ اين مسئله، شرايط ماليت شيئ براساس ضوابط عرفي و شرعي تحليل مي‌شود و با اثبات وجود معيارهاي شرعي مال در منافع موردبحث، اين منافع مال به شمار مي‌آيد. در ادامه شش ايراد درباره ماليت منافع انسان مطرح و با استناد به تحقق شرايط ماليت در اين منافع به اشكالات پاسخ داده مي‌شود و در اين ميان به برخي از عبارات فقيهان نيز استشهاد شده است. اين تحقيق با انضمام دو مؤيد يعني صحت مهر قراردادن اين منافع و درستي اجاره آن، و نيز در ادامه به بحث مال‌انگاريِ اين منافع نزد فقيهان و بيان ثمرات مترتب بر ماليت اين منافع مانند ضمان فوت منافع انسان آزاد و امكان‌ قراردادن اين منافع در برابر مبيع پرداخته شده است. اين پژوهش در جريان بحث، از پايبندي تمام ‌فقهاي شيعه به ماليت منافع انسان در فروعي مانند «مهر قراردادن منافع انسان آزاد» و «اجاره اين منافع» و اختلاف‌نظر ايشان در مباحث نظري پيرامون ماليت اين منافع آگاهي داده است.