شاخص تحقق خلوت با نامحرم با تأكيد بر فضاي مجازي

ميزان و كيفيت ارتباط زن و مرد يكي از مسائلي است كه دين مبين اسلام براي آن اهميت خاصي قائل شده‌است، به گونه‌اي كه دستورات فراواني براي آن صادر كرده‌است؛ دستوراتي كه در علم فقه، گاهي به‌صورت حكم الزامي و گاهي به‌صورت حكم غير الزامي مطرح شده‌اند. يكي از اين دستورات، نهي از خلوت بين مرد و زن نامحرم است. خلوت به اين معناست كه زن و مرد نامحرمي در يك مكان، بدون حضور شخص سومي، تنها باشند و خلوت كنند. در اسلام از خلوت با نامحرم نهي شده‌است كه برخي فقيهان اين نهي را تحريمي مي‌دانند و برخي ديگر، از آن كراهت برداشت كرده‌اند. خلوت با نامحرم از ديرباز مصاديق متعددي داشته‌است؛ اما با گسترش تكنولوژي و شيوع استفاده از فضاي مجازي، خلوت با نامحرم در فضاي مجازي نيز به مصاديق آن افزوده شده‌است. مقاله حاضر با مراجعه به كتب فقهي و با بررسي شرايط تحقق حكم خلوت با نامحرم و تطبيق آن با فضاي مجازي، به اين نتيجه رسيده‌است كه شرايط نهي از خلوت با نامحرم در مورد فضاي مجازي نيز وجود دارد. بنابر اين، اگر خلوت با نامحرم در فضاي حقيقي حرام باشد (بنابر اختلاف نظري كه در مسئله وجود دارد)، خلوت در فضاي مجازي نيز حرام خواهد بود و اگر در فضاي حقيقي حكم به كراهت خلوت با نامحرم گردد، در فضاي مجازي نيز همين حكم وجود خواهد داشت.