برداشتي از قانون ترجمه و تكثير كتب و نشريات و آثار صوتي مصوب 1352

قانون ترجمه و تكثير كتب و نشريات و آثار صوتي مصوب 1352 در زمرۀ قوانين نادري است كه هنوز در هيچ نوشته‌اي به‌طور مستقل مورد بحث و بررسي قرار نگرفته است. شايد يكي از دلايل اين بي‌توجهي موارد ابهام و پرسش‌هاي زيادي است كه هر يك از مواد قانون به‌نوبۀ خود مطرح مي‌كنند. بي‌گمان نبود سير فكري منسجم در وضع قانون از سوي قانون‌گذار، نبود حساسيت اجتماعي در حمايت از ذي‌نفعان حقوق مجاور به ويژه هنرمندانمجري، بي‌توجهي پژوهشگران و رويۀ قضايي نسبت به قانون، همگي در اين وادي داراي سهم مي‌باشند. موضوع اين نوشته طرح اين پرسش‌‌ها و پاسخ ابتدايي به آن با توجه به قوانين ملي و بين‌المللي حاكم در مبحث حق مؤلف و حقوق مجاور است. با اين اميد كه در پژوهش‌هاي بعدي توسط پژوهشگران خوش‌فكر و خوش‌ذوق حقوق مالكيت فكري ارتقا يافته و در حمايت از ذي‌نفعان حقوق مجاور كارساز واقع شود.