حق ملاقات اقربا با طفل در حقوق ايران

در ارتباط با حق ملاقات با كودك، در وجود اين حق براي پدر يا مادري كه پس از طلاق، حضانت به او واگذار نشده ترديدي وجود ندارد و مادۀ 29 قانون حمايت خانواده مصوب سال 91 و ساير مواد قانوني مرتبط از جمله مادۀ 1174 قانون مدني، اين حق را براي والدين شناسايي مي‌كنند؛ لكن مادۀ 29 قانون مذكور علاوه بر والدين، بستگان طفل را نيز در ملاقات با او ذي‌حق اعلام كرده است. با توجه به قرارگيري اين ماده در فصل طلاق، اين سؤال مطرح مي‌شود كه آيا بستگان تنها در فرض طلاق والدين، حق ملاقات با طفل را دارند يا آنكه به غير از اين فرض، يعني در صورتي‌كه والدين طفل صرفاً جدا از يكديگر زندگي مي‌كنند يا آنكه اصلاً طفل در خانواده و تحت حضانت والدين باشد هم، اقربا حق ملاقات با طفل را دارند. اين مقاله براي پاسخ به اين سؤال، با روش كتابخانه‌اي در پي اثبات اين فرضيه است كه حق ملاقات بستگان كه عبارتند از اقرباي نسبي طفل، مقيد به فوت يا غيبت پدر يا مادر طفل بوده و به صورت مطلق و مستقل نيست مگر اينكه مطابق مادۀ 29 قانون مذكور به‌طور استثنايي، وابستگي و مصلحت طفل، اقتضاي ملاقات او را با اقرباي خود داشته باشد.