پيش‌بيني فرسودگي تحصيلي براساس راهبردهاي رويارويي و حمايت اجتماعي ادراك‌شده در دانشجويان

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين راهبردهاي رويارويي و حمايت اجتماعي ادراك‌شده با فرسودگي تحصيلي در دانشجويان دانشگاه آزاد، واحد علوم و تحقيقات تهران بود. روش: اين پژوهش از نوع همبستگي بوده و جامعه پژوهش از كليه دانشجويان ارشد دانشگاه علوم تحقيقات تهران در سال تحصيلي 1395 تشكيل شده بود، كه از بين آن‌ها با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چند مرحله‌اي 300 نفر از دانشجويان دانشكده علوم انساني انتخاب شدند ابزار پژوهش شامل پرسشنامه فرسودگي تحصيلي برسو همكاران (1997)، پرسشنامه سبك‌هاي مقابله با شرايط پر استرس پاركر و اندلر (ClSS) و مقياس چندبعدي حمايت اجتماعي ادراك‌شده (MPSSS) بود و تحليل داده‌ها با همبستگي پيرسون و رگرسيون انجام شد. يافته‌ها: با توجه به نتايج بدست آمده رابطه بين حمايت همسر (فرد خاص) (0.122 = r) در سطح 0.05 با فرسودگي تحصيلي مثبت و معنادار است، راهبردهاي رويارويي در مؤلفه راهبرد مسأله‌مدار (0.149 = r) و راهبرد هيجان‌مدار (0.229 = r) در سطح 0.01 معنادار مي‌باشد، كه البته رابطه راهبرد مسأله‌مدار و فرسودگي مثبت و معنادار و رابطه راهبرد هيجان‌مدار منفي و معني‌دار مي‌باشد. نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه روابط منفي معناداري بين راهبردهاي رويارويي و حمايت اجتماعي ادراك‌شده با فرسودگي تحصيلي وجود دارد. پس مي‌توان نتيجه گرفت كه بين راهبردهاي رويارويي و حمايت اجتماعي ادراك‌شده با فرسودگي تحصيلي رابطه وجود دارد.