ارائه مدل علي براي پيش‌بيني پيشرفت تحصيلي بر اساس متغيرهاي حل مسأله و جرأت‌ورزي دانش‌آموزان با واسطه‌گري تاب‌آوري تحصيلي

هدف: پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل علي براي پيش‌بيني پيشرفت تحصيلي براساس متغيرهاي حل مسأله و جرأت‌ورزي دانش‌آموزان با واسطه‌گري تاب‌آوري تحصيلي انجام شد. روش: روش اين پژوهش توصيفي همبستگي و از نوع معادلات ساختاري بود. جامعه‌ي آماري شامل كليه‌ي دانش‌آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر كرج در سال تحصيلي 98-97 بود. شركت‌كنندگان پژوهش شامل 380 دانش‌آموز بود كه به شيوه‌ي نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. براي اندازه‌گيري متغيرهاي پژوهش، پرسشنامه‌هاي تاب‌آوري تحصيلي، جرأت‌ورزي و حل مسأله به كار گرفته شد. براي تجزيه تحليل داده‌ها از آزمونه‌اي آماري همبستگي پيرسون و تحليل مسير جهت بررسي روابط علّي بين متغيرها استفاده شد. يافته‌ها: مطابق با يافته‌هاي پژوهش، مهارت حل مسأله اثر مستقيم بر پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان دارد (0.66β= ، 0.01≥P). اثر غيرمستقيم مهارت حل مسأله از طريق تاب‌آوري تحصيلي بر پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان معنادار است (0.25β= ، 0.05≥P). تأثير مستقيم جرأت‌ورزي بر پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان در اين پژوهش تأييد شد (0.56β= ، 0.01≥P). تأثير غيرمستقيم جرأت‌ورزي بر پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان از طريق تاب‌آوري تحصيلي در اين پژوهش تأييد شد (26β= 0/، 0.05≥P). تاب‌آوري تحصيلي اثر مستقيم بر پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان دارد (0.55β= ، 0.01≥P). نتايج مدل معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار AMOS نشان داد كه مدل پژوهش از برازش خوبي برخوردار است. در كل، نتايج اين پژوهش شواهدي را براي نقش واسطه‌اي تاب‌آوري تحصيلي در رابطه بين حل مسأله و جرأت‌ورزي با پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان فراهم آورد. نتيجه‌گيري: آموزش مهارت‌هاي حل مسأله و جرأت‌ورزي مي‌تواند تاب‌آوري تحصيلي و به‌دنبال آن پيشرفت تحصيلي را افزايش دهد.