بازتاب معاد در شعر عرفاني عطار

معاد و زندگي پس از مرگ، هميشه رمزآلود و ناشناخته بوده و همين ناشناختگي، باعث ترس بيشتر از مرگ شده است، لذا براي روشن شدن جريان معاد و قيامت به عنوان يكي از مهم‌ترين بن‌مايه‌هاي شعر فارسي، ضروري است كه علاوه بر كتب ديني به شناخت تفكر و انديشۀ عارفان نيز پي ببريم. عطّار نيشابوري شاعر و عارف تواناي ايراني، تأمّلاتي بسيار عميق دربارۀ معاد داشته كه به شكل گسترده اي در اشعار وي جلوه نموده است. پژوهشگر در اين مقاله، پس از ارائۀ مقدّماتي در زمينۀ عرفان به عنوان راهي براي كشف حقايق به جايگاه و معاني معاد در فرهنگ ها و واژه نامه هاي فارسي و عربي اشاره نموده و سپس به بازتاب معاد در شعر عطّار به عنوان يكي از چهره هاي برجستۀ عرفاني پرداخته‌است و ضمن معرفي ديدگاه وي دربارۀ معاد و قيامت به عوامل كاميابي يا ناكامي در آخرت پرداخته و مشخص نموده كه قرآن كريم سرچشمۀ افكار ديني و مذهبي عطّار بوده است.