رموز اسطوره اي اعداد در عرفان( با توجّه به متون برگزيدۀ نثر عرفاني تا قرن هفتم هجري قمري )

بازتاب و تأثير اسطوره در زمينه هاي گوناگون زندگي انسان پسا اساطيري، امري واضح و آشكار و تأييد شده است. به نظر مي رسد عرفان نيز يكي از مقوله هايي است كه گاه تحت تجلّي و تأثير اسطوره قرار گرفته است. يكي از اين تجلّي ها را مي توان در كاركرد مختلف اعداد و رازناكي آنان در متون اساطيري و عرفاني پيگيري كرد. در اين مقاله به شيوۀ توصيفي _ تحليلي، تجلّي و بازتاب محسوس و نامحسوس كاركردهاي اعداد مقدّس اسطوره اي در متون برگزيدۀ نثر عرفاني فارسي تا قرن هفتم ه.ق بررسي شده است. البتّه اين تشابهات هرگز دليل تأثيرپذيري صرف و آگاهانۀ عرفان از اساطير نيست، زيرا اين تجلّي ها در زمينه هاي ديگر انديشه هاي جامعۀ بشري نيز مشاهده مي شود و مورد واكاوي قرار گرفته اند. نتايج پژوهش حاضر، حاكي از آن است كه گروهي از اعداد، از جمله: يك، دو، سه، چهار و هفت با مضرب هايشان( چهل، هفتاد و... )، پنج، شش، دوازده و هزار، خودآگاه يا ناخودآگاه با توجّه به ضمير مشترك جمعي انسان ها، ميان دو مقولۀ اسطوره و عرفان مشترك بوده، كاركردهايي مانند: وحدت و يگانگي، كثرت و فراواني، تكامل، تقدّس و رازناكي دارند.