عنوان مقاله :
آسيب‌شناسي آب‌وهوايي پل‌هاي عابر پياده در كلانشهر تهران
عنوان به زبان ديگر :
Climatic pathology of pedestrian bridges in Tehran metropolis
پديد آورندگان :
براتي، غلامرضا دانشگاه شهيد بهشتي، تهران، ايران , احمدي، محمود دانشگاه شهيد بهشتي، تهران، ايران , رحمتي، فائزه دانشگاه شهيد بهشتي، تهران، ايران
كليدواژه :
تهران , پل‌هاي عابر , آسيب‌ها , آب‌و‌هوا , زيرگذر
چكيده فارسي :
پل‌هاي عابر از عوامل شكل‌گيري ترابُرد نرم در خيابان‌ها و بزرگراه‌هاي شهرهاي بزرگ هستند. هدف اين تحقيق پايش و بازيابي آسيب‌پذيري‌ها و آسيب‌رساني‌هاي پل‌هاي عابر براي پيادگان در سطح شهر گسترده تهران بوده است. بر پايه تصاوير گوگل‌ارس 710 پل عابر در سطح شهر تهران شناسايي شد. با تقسيم اين سطح به واحدهاي برابر بر پايه شبكه‌اي جغرافيايي، فراواني پل‌هاي عابر به 62 مورد يعني به تعداد پل‌هاي برگزيده (داخل هر واحد يك پل) كاهش يافت. اطلاعات پل‌ها با پرسشنامه‌هاي طراحي و ارزيابي شده طي چند نوبت بازديد ميداني گردآوري شد. الگوهاي نهايي اين تحقيق با تركيب اطلاعات گردآوري شده و داده‌هاي جوي ماهانه شامل دما، بارش و نم نسبي از پيمونگا‌هاي داده‌سنجي جوي سطح شهر و پيرامون آن طراحي شد. الگوها نشان دادند كه آسيب‌هاي «لغزندگي پل‌ها براي عابران»، «افزايش پوسيدگي بدنه» و «پوسيدگي اتصالات پل‌ها» از جنوب به شمال شهر تهران افزايش مي‌يابد و هماهنگ با آن افزايش «نم نسبي» از جنوب شهر به سمت شمال شرق آن ديده شد. در اين ميان دو مورد آسيب‌پذيري «خرابي سيم‌ها و كابل‌هاي برق» و «خرابي آسفالت كف» همخواني كمتري نشان دادند و در قالب پهنه‌هايي در مناطق مركزي و شمال شرق تهران نمايان شدند. الگوي «هم‌افزايي همه آسيب‌هاي پل‌هاي عابر شهر تهران» نشان داد كه بيشترين ميزان مجموعه آسيب‌ها در مناطق يك، دو و چهار شهري تهران است. در مجموع نتايج اين تحقيق و ديگر پژوهش‌هاي مرتبط در جهان و ايران نشان مي‌دهند كه شرايط آب‌وهوايي گرم و خشك در جنوب و شرايط آب‌وهوايي معتدل و نيمه‌خشك در شمال تهران با سازه «پل‌هاي عابر» سازگاري ندارد و سازه «زيرگذر» سازگارتر، داراي هزينه‌بري كمتر و به لحاظ مسايل اجتماعي و فرهنگي منعطف‌تر است.
چكيده لاتين :
Pedestrian bridges are among the factors that contribute to the soft traffic on the streets and express-ways of big cities. The purpose of this study was the monitoring and review of damages in foot-bridges and their vulnerabilities for pedestrians over the throughput of Tehran as a vast city. It was determined 710 pedestrian bridges over Tehran metro-police based on google-earth images. When this area was divided equal units based a geographical grid, the frequency of bridges decreased to 62 ones as the frequency of selected bridges (SB). It means one SB from every unit. The information of SBs was gathered by designed and verified questionnaires through several field visits. We designed final patterns based on combine of SB information and the atmospheric data of weather stations including monthly temperature, precipitation, and relative humidity over Tehran and its suburb. The patterns revealed that the slipperiness of the bridge for the pedestrians, trunk oxidation, and bridge connection oxidation increase from the south to the north of Tehran. Similarly, relative humidity increases from the south to the northwest of Tehran. Meanwhile, damages to electricity wires and cables and damages to the floor asphalt, which are observed more in the center and northeast of Tehran, have been less consistent. The pattern of "synergy of all damages to Tehran pedestrian bridges" indicated that most of the damages have occurred in the urban districts 1, 2, and 4 of Tehran. All in all, the findings of this study and other related national and international research projects showed that pedestrian bridge structure is not congruent with the hot and dry climate in the south and the temperate and semi-arid one in the north of Tehran, but the underpass structure is more congruent, less costly, and socially and culturally more flexible.
