گامي به‌سوي الگوي نظري نظم پراكنشي-شاخه‌اي در سياست بين‌الملل نوين

سيستم بين‌الملل در فاز گذار از سيستم ساده و خطي به پيچيده و آشوبي، در چارچوب سيستم‌هاي چندپيكري است كه اين موضوع چالش‌هاي نويني را براي تبيين نظم در آن ايجاد كرده است. ادبيات روابط بين‌الملل، نظم را از ديدگاه ساده و كلاسيك مورد مطالعه قرار داده‌اند و تصوري خطي از آن داشته‌اند، اين در حالي است كه اين سيستم از گونه پيچيده و آشوبي است. الگوي نويني از نظم در حال پديدار شدن است كه نظريه‌هاي موجود روابط بين‌الملل از تبيين آن ناتوان هستند. بر اين اساس پرسمان اصلي پژوهش حاضر بر محوريت الگوي نظري تبيين‌كننده نظم پيچيده و آشوبي سيستم بين‌الملل پيچيده شكل مي‌گيرد. هدف اصلي مفهوم‌سازي چنين نظمي است كه نويسنده با بهره‌گيري از بنيان‌هاي هستي‌شناسانه و شناخت‌شناسانه نظريه پيچيدگي و گزاره‌هاي نظري آن و بهره‌گيري از رهيافت روشي ابداكتيو، الگوي نظم شاخه‌اي – پراكنشي را به عنوان الگوي نظري نوآورانه به جامعه علمي روابط بين‌الملل ارائه مي‌كند.