تحليل خشم در مثنوي مولوي با تكيه بر نظريۀ استعارۀ مفهومي ليكاف

استعاره بخش جدايي‌ناپذيري از فرآيند تفكر در انسان است. خشم نيز يكي از هيجان‌هاي قدرتمند در وجود آدمي است كه پيامدهاي مثبت و منفي زيادي به همراه دارد. تبيين خشم موضوعي است كه نظر بسياري از علماي اخلاق، انديشمندان و روان‌شناسان را به خود معطوف داشته است و هركدام ديدگاه‌هايي در اين زمينه دارند. مولوي شاعر انديشمند و خوش ذوق و بيان در اشعار خود ابعاد گوناگوني از خشم را براي مخاطبان خود بيان مي‌دارد. اين مقاله با هدف بررسي خشم در مثنوي مولوي با تكيه بر نظريۀ استعارۀ مفهومي ليكاف پاسخ‌گوي اين سؤالات است: چه تصاويري حول محور خشم شكل گرفته است؟ استعاره‌هاي مفهومي خشم در مثنوي مولوي كدامند؟ دلايل خشم و راهكارهاي آن در مثنوي مولوي چگونه تبيين شده است؟ نتايج خشم و نشانه‌هاي بروز آن كدامند؟ روش تحقيق، تحليل محتوايي است كه تمام مثنوي مولوي با موضوع خشم مورد بررسي قرار گرفته است. بحث اصلي چهار محور دارد كه در آن استعاره‌هاي مفهومي در ارتباط با فيزيولوژي خشم، تصوير خشم، دلايل خشم و راه‌هاي درمان آن و نتايج خشم در مثنوي مولوي مورد تحليل قرار گرفته است.