تدوين مدل ساختاري رابطه هيجان خواهي با اعتياد به اينترنت نوجوانان؛ نقش ميانجي توانمندي خود

مقدمه: تقاضاي فزاينده به فناوري رايانه و نفوذ گستره اينترنت، بسياري از افراد خصوصاً دانش‌ آموزان را با اختلال رواني و ارتباطات اجتماعي ناشي از ابتلا به اعتياد رايانه مواجه ساخته است. هدف: هدف پژوهش بررسي نقش ميانجي توانمندي خود در رابطه با هيجان خواهي با اعتياد به اينترنت در نوجوانان انجام شد. روش: پژوهش حاضر توصيفي و از نوع معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش تمامي دانش‌ آموزان مقطع متوسطه شهر كرج در سال ۱۳۹۸-۱۳۹۷ بودند كه از ميان آن‌ها ۳۱۰ دانش‌آموز به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند و پرسشنامه‌هاي هيجان خواهي آرنت، اعتياد به اينترنت يانگ و سياهه روانشناختي قدرت من (PIES) را تكميل نمودند. داده‌هاي گردآوري ‌شده از طريق همبستگي پيرسون و آزمون سوبل و با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۳ و AMOS نسخه ۲۳ تحليل شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد، اثر مستقيم هيجان خواهي و توانمندي خود بر اعتياد اينترنتي دانش‌ آموزان در سطح ۹۵ درصد اطمينان معني‌دار بوده است (۰/۰۵ p). همچنين نتايج بيانگر، رابطه غيرمستقيم بين هيجان خواهي و اعتياد اينترنتي دانش‌ آموزان با ميانجيگري توانمندي خود با ۹۵ درصد اطمينان است (۰/۰۵ p). به طور كلي نتايج الگوها نشان داد كه تمام ‌مقياس‌هاي پژوهش از برازش مناسب برخوردارند. نتيجه‌‌‌گيري: درمجموع مي‌توان نتيجه گرفت كه توجه به افزايش باور افراد در ارتباط با توانمندي من، احتمال انجام رفتارهاي پرخطر را كاهش مي‌دهد و به تبع آن با ايجاد بهزيستي روانشناختي از آسيب اعتياد به اينترنت در دوران نوجواني پيشگيري به عمل آيد. بنابراين ضروري است، در فرآيند پيشگيري از اعتياد به اينترنت به نقش هيجان خواهي و توانمندي خود توجه نمود.