اثر پروتكل خستگي بر فعاليت الكتريكي عضلات اندام تحتاني افراد داراي زانوي پرانتزي طي دويدن با كفش چابكي

اغلب آسيب هاي ورزشي در زمان خستگي رخ مي دهند. هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر خستگي بر فعاليت الكتريكي عضلات اندام تحتاني در افراد مبتلا به زانوي پرانتزي طي دويدن با كفش چابكي است. در اين مطالعۀ نيمه تجربي 14 نفر مرد مبتلا به زانوي پرانتزي و 15 فرد سالم در دامنۀ سني 20 تا 30 سال شركت كردند. براي ثبت فعاليت الكتريكي عضلات از سيستم الكترومايوگرافي بايومتريك استفاده شد. نتايج نشان داد فعاليت عضلۀ سريني مياني در گروه سالم از با گروه پاي پرانتزي بزرگ تر است. اثر عامل خستگي بر فعاليت عضلۀ درشت ني قدامي طي فاز پاسخ بارگذاري از لحاظ آماري معنادار بود. به طور كلي، با توجه به عملكرد متفاوت دو عضلۀ درشت ني قدامي و نيم وتري طي دويدن قبل و بعد از خستگي، در افراد مبتلا به زانوي پرانتري، در مقايسه با افراد سالم، توان بخشي اين دو عضله در افراد مبتلا به زانوي پرانتزي ضروري است