چكيده فارسي :
تمامي تعاريف «حكمراني مطلوب يا حكمراني خوب» بيانگر مفهومي وسيع‌تر از حكومت هستند كه علاوه بر نهاد دولت، شامل سه نهاد حكومت، جامعه مدني و بخش خصوصي مي‌شود. وظيفه حكمراني خوب همكاري و هماهنگي بين بخش هاي يادشده است. در اين ميان، شفافيت در همه بخش هاي حكمراني خوب به عنوان يك ضرورت مطرح است. پژوهش حاضر با بهره گيري از روش تحليلي-توصيفي، در صدد بررسي شفافيت در جمهوري اسلامي ايران مي باشد. بدين منظور، چهار شاخص وضعيت آزادي مطبوعات، شفافيت در توزيع قدرت، شفافيت اقتصادي و موانع و مشكلات ساختار حقوقي شفافيت تشريح گشت. نتايج تحليل ها نشان داد كه شفافيت در دوره ده ساله ي اول جمهوري اسلامي ايران از سال 1358 تا 1368 تحت تاثير دو ويژگي وجود شرايط جنگي و حضور شخصيت كاريزمايي امام نتوانست مجال ظهور يابد. در دوره 1368 تا 1376نيز به دليل تمركز بر فعاليت هاي اقتصادي و شروع فرآيند رشد طبقه متوسط شفافيت نتوانست تحقق پبدا كند. در دوره رياست جمهوري خاتمي علي رغم اميد براي ايجاد شفافيت، اما اين امر به دليل ضعف جامعه مدني و مقاومت قدرت سياسي در مقابل آن تحقق پيدا نكرد. با پيروزي احمدي نژاد در انتخابات بازگشت به شعارهاي انقلابي و خواسته هاي راديكال عدالت طلبانه و استكبار ستيزانه، شفافيت به طور كلي به حاشيه رانده شد. آنچه در بررسي شفافيت در فاصله سالهاي 1357 تا 1390 بررسي شد؛ نشان داد كه در سالهاي نخست به دليل شرايط انقلابي و قبضه قدرت توسط انقلابيون شفافيت در محاق قرار گرفت و سپس ساختار نهادي و قانوني كه در اين سالها به تدريج آشكار شد نشان داد كه سيستم سياسي گرچه قائل به مردم سالاري است؛ اما به دليل ضعف هاي نهادي و ساختاري نتوانسته است، شفافيت را تحقق بخشد.
چكيده لاتين :
Good Governance or Favorable Governance" was originally created in the United Nations Charter and International Law and nurtured in the light of UN support. All definitions of governance represent a broader concept of government. The new use of the word includes three institutions of government, civil society and the private sector in addition to the state institution. The task of good governance is to co-operate and coordinate between these sectors. In the meantime, transparency is a must in all areas of good governance. The present study, using analytical-descriptive method, seeks to investigate transparency in the Islamic Republic of Iran with or without good governance.The results of the analysis showed that transparency could not emerge in the first ten years of the Islamic Republic of Iran from 1979 to 1989 due to the two characteristics of war conditions and the presence of Imam Khomeini's charismatic personality. In the period from 1989 to 1997, transparency could not be realized because of focusing on economic activities and starting the process of growth of the middle class. During Khatami's presidency, despite hopes for transparency, this was not achieved due to the weakness of civil society and the resistance of political power. With Ahmadinejad's victory in the election, a return to revolutionary slogans and radical demands for justice and arrogance was taking place. What was observed in the study of transparency between 1977 and 2011 shows that because of the revolutionary conditions and the seizure of power by the revolutionaries, transparency was in place, and it has become increasingly clear that the political system, although committed to democracy, has failed to achieve transparency over the years due to institutional and structural weaknesses.
