پديد آورندگان :
ارم، فاطمه دانشگاه علوم پزشكي زابل، زابل، ايران , كوچك زايي، مريم دانشگاه علوم پزشكي زابل، زابل، ايران , نهبنداني، ساناز دانشگاه علوم پزشكي زابل، زابل، ايران
چكيده فارسي :
مقدمه: ماه اول پس از زايمان بحراني ترين زمان براي مادران بوده و با افزايش تنيدگي هاي پس از زايمان از جمله استرس ، عدم پذيرش نقش مادري و تغييرات بدني منفي و فقدان حمايت اجتماعي همراه است. مشكلات طبي از جمله ديابت بارداري ممكن است منجر به تنيدگي هاي پس از زايمان شود .مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط ديابت بارداري با تنيدگي هاي پس از زايمان در مراجعه كنندگان به مراكز بهداشتي درماني زابل انجام شد.
روش كار: در اين مطالعه توصيفي _ تحليلي در سال 99-1398 بر روي 50 زن باردار با تشخيص قطعي ديابت و 50 زن باردار سالم مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني شهرستان زابل انجام شد.استرس پس از زايمان در دوگروه با هم مقايسه شد اطلاعات مربوط به پژوهش با استفاده از مصاحبه و پرسشنامه جمعيت شناختي مامايي و پرسشنامه تنيدگي هاي پس از زايمان هيونگ كه شامل سه حيطه تكاليف و مسئوليت هاي مادري ، مشكلات اجتماعي و بين فردي و تغييرات بدني منفي است جمع آوري شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزارآماري spss (نسخه 21) و آزمون آماري تي تست انجام شد . ميزانp كمتر0/05 معني دار در نظر گرفته شد.
يافته ها: متغيرهاي آمار نگاري و مامايي بين دو گروه مشابه بود. ميانگين نمره استرس هاي پس از زايمان مرتبط با دستيابي به نقش مادري در گروه ديابت بارداري وكنترل به ترتيب 15/46 ± 110/64 و 11/11 ± 57/76، ميانگين نمره استرس هاي پس از زايمان مرتبط با تغييرات بدني منفي در گروه ديابت بارداري و كنترل به ترتيب 6/50 ± 47/05 و 6/70 ± 26/32 ميانگين نمره استرس هاي پس از زايمان مرتبط با فقدان حمايت هاي اجتماعي در زنان گروه ديابت بارداري و كنترل به ترتيب 8/17 ± 57/79 و 4/67 ± 32/28 بود.
آزمون آماري تي مستقل نشان داد كه ميانگين نمره استرس هاي پس از زايمان مرتبط با دستيابي به نقش مادري ،تغييرات بدني منفي و فقدان حمايت هاي اجتماعي در دو گروه ديابت بارداري و كنترل تفاوت معناداري داشتند (P=0/0001).
نتيجه گيري: ديابت بارداري مي تواند يك عامل خطر احتمالي در بروز استرس و تنيدگي هاي پس از زايمان باشد وزنان در گروه ديابت بارداري، استرس درك شده، بيشتري را تجربه ميكنند.
لذا در زنان باردار ديابتي علاوه بر كنترل قند خون بايد به وضعيت روحي و رواني و عاطفي آنان و وجود علائم استرس و تنيدگي پس اززايمان در اين بيماران توجه بيشتري شود تا از عوارض آن پيشگيري گردد.
چكيده لاتين :
Introduction: The first month after delivery is the most critical time for
mothers, and it is associated with increased postpartum stress related to
non-acceptance of motherhood, negative physical changes, and lack of
social support. Medical problems, such as gestational diabetes may lead to
postpartum stress. The present study aimed to determine the relationship
between gestational diabetes and postpartum stress in patients referred to
Zabol health centers
Materials and Methods: This descriptive-analytical study was performed
on 50 pregnant women with a definite diagnosis of diabetes and 50 healthy
pregnant women referred to health centers in Zabol in 2019-2020. The
needed data were collected using the demographic questionnaire and
Hyung Postpartum Stress Questionnaire which include three areas of
maternal duties and responsibilities, social and interpersonal problems, and
negative physical changes. Postpartum stress was compared in the two
groups. Data analysis was performed in SPSS software (version 21) using
the t-test. A p-value less than 0.05 was considered statistically significant
Results: The two groups were similar in terms of statistical and midwifery
variables. The mean scores of postpartum stress related to achieving a
maternal role in gestational diabetes and control groups were obtained at
110.64±15.46 and 57.76±11.11, respectively. Moreover, mean scores of
postpartum stress associated with negative physical changes in gestational
diabetes and control groups were reported as 47.05±6/50 and 26.32±6.70,
respectively. The mean scores of postpartum stress related to lack of social
support in women in gestational diabetes and control groups were
57.79±8/17and 32.28±4.67, respectively. Independent t-test showed that
the two groups of gestational diabetes and control were significantly
different in the mean scores of postpartum stress related to motherhood,
negative physical changes, and lack of social support (P=0.0001).
Conclusion: Gestational diabetes can be a potential risk factor for
postpartum stress and tensions, and women in the gestational diabetes
group experience more perceived stress. Therefore, in diabetic pregnant
women, apart from controlling blood sugar, more attention should be paid
to their mental and emotional state and the presence of symptoms of stress
and tension in postpartum patients in order to prevent the subsequent
complications.
