اثر شش هفته تمرينات هوازي بر پاسخ فاكتور شبه متئورين و شاخص مقاومت به انسولين در زنان جوان داراي اضافه‌وزن و چاق

هدف: فاكتور شبه متئورين (mtrnl)، ميوكاين نو ظهور درگير در روند قهوه اي شدن بافت چربي سفيد است كه در بهبود حساسيت به انسولين نيز نقش دارد. هدف از تحقيق حاضر بررسي اثر شش هفته تمرين هوازي بر سطح mtrnl، انسولين، گلوكز ناشتا و شاخص مقاومت به انسولين در زنان داراي اضافه‌وزن و چاق بود. روش شناسي: 20 زن جوان داري اضافه‌وزن و چاق (ميانگين سني 2.8±31.4 سال، شاخص توده بدني 89.05±29.3 كيلوگرم بر مترمربع) به طورتصادفي ساده و با توجه به شاخص هاي تركيب بدني به دو گروه تجربي و كنترل تقسيم شدند. آزمودني ها در گروه تجربي در شش هفته تمرينات هوازي دويدن با شدت 75-50 درصد ضربان قلب ذخيره، 55-30 دقيقه در هر جلسه و پنج جلسه در هفته شركت نمودند. خونگيري جهت بررسي شاخص هاي خوني در مرحله پيش آزمون (پس از 12 ساعت ناشتايي) و پس آزمون (48 ساعت بعد از آخرين جلسه تمريني) انجام شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمون تحليل كواريانس، آزمون تي همبسته و آزمون همبستگي پيرسون در سطح معني داري 0.05 P انجام شد. يافته ها: اجراي شش هفته تمرين هوازي منجر به افزايش معناداري سطوح mtrnl (P=0.018) و كاهش معني دار سطوح انسولين (0.023=P) و شاخص مقاومت به انسولين (P=0.017) گرديد. علاوه بر اين، تغييرات سطوح mtrnl (0.048=P)، انسولين (0.049=P) و شاخص مقاومت به انسولين (0.047=P) بين گروه تمرين هوازي و كنترل تفاوتي معني‌دار داشت.  نتيجه گيري: اجراي شش هفته تمرين هوازي در زنان جوان داراي اضافه‌وزن و چاق احتمالا به واسطه افزايش سطوح mtrnl منجربه بهبود مقاومت به انسولين مي‌گردد.