خود ارزيابي اعضاي هيئت علمي دانشگاه تبريز نسبت به اثرگذاري اجتماعي پژوهش‌‌هاي دانشگاهي شان

مقاله حاضر قصد دارد به بررسي ديدگاه اعضاي هيئت علمي دانشگاه تبريز نسبت به اثرگذاري اجتماعي پژوهش‌هاي‌شان بپردازد. اين پژوهش با رويكرد كمّي و به روش پيمايشي انجام شده است. جامعه پژوهش اعضاي هيئت علمي دانشگاه تبريز بودند كه 20درصد از آنها با استفاده از نمونه‌گيري تصادفي طبق‌هاي نسبتي به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. به اين ترتيب، تعداد 153 نفر از كل اعضاي هيئت علمي دانشگاه تبريز در تكميل پرسشنامه شركت داشتند. نتايج نشان داد ميانگين خودارزيابي اعضاي هيئت علمي مشاركت‌كننده در پژوهش نسبت به اثرگذاري اجتماعي پژوهش‌هاي‌شان برابر با 8.72 بوده و ميانگين جامعه پژوهش با اطمينان 95درصد در حد فاصل 8.29 و 9.15 قرار دارد كه با توجه به دامنهٔ نمرات قابل‌حصول در حد متوسط قرار دارد. بين خودارزيابي گروه‌‌هاي مختلف آموزشي نسبت به اثرگذاري اجتماعي پژوهش‌هاي‌شان تفاوت معناداري وجود دارد. اعضاي هيئت علمي دانشگاه تبريز حوزه‌‌هاي بالقو‌هاي كه مي‌‌توانند از پژوهش‌‌هاي آ‌نها بهره‌مند شوند را به‌ترتيب «صنعت»، «محيط زيست»، «آموزش»، «خط‌مشي و سياست‌گذاري» و «كشاورزي» بيان كرده‌اند. همچنين، نتايج نشان داد هرچه «تعداد طرح‌‌هاي برون‌دانشگاهي» و «ارتباط كاري اعضاي هيئت علمي با سازمان‌‌هاي خارج از دانشگاه تبريز» بيشتر باشد، ميزان خودارزيابي آنها نسبت به اثرگذاري اجتماعي پژوهش‌هاي‌شان نيز بيشتر است. برمبناي نتايج حاصل‌شده، تشويق اعضاي هيئت علمي به انجام طرح‌‌هاي برون‌دانشگاهي و داشتن ارتباط كاري با سازمان‌‌هاي خارج از دانشگاه مي‌‌تواند ارزيابي اعضاي هيئت علمي نسبت به اثرگذاري اجتماعي پژوهش‌هاي‌شان را بيشتر كرده، و با درگير ساختن آنها با مسائل و موضوعات واقعي جامعه به افزايش اثرگذاري اجتماعي پژوهش‌‌هاي دانشگاهي منجر شود.