تحليل اثرگذاري مزيت‌‌هاي جغرافيايي در توسعۀ پايدار روستايي شهرستان خرم‌‌آباد

شناخت دقيق از مزيت‌‌هاي جغرافيايي نواحي، عامل كليدي و يكي از پيش‌‌شرط‌‌هاي ضروري براي دستيابي به توسعۀ پايدار روستايي است؛ زيرا از اين طريق بسترها و زمينه‌‌هاي لازم براي توسعۀ متوازن و متعادل در مناطق روستايي فراهم مي‌‌شود. در اين راستا، اين مقاله با هدف تحليل اثرات مزيت‌‌هاي جغرافيايي در پيش‌‌بيني توسعۀ پايدار در روستاهاي شهرستان خرم‌‌آباد تهيه شده‌است. روش تحقيق كمّي مبتني‌بر منطق قياس است. جامعۀ آماري تحقيق، روستاهاي شهرستان خرم‌‌آباد هستند كه با استفاده از نمونه‌‌گيري طبقه‌‌اي-تصادفي تعداد 150 روستا به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. داده‌‌ها و اطلاعات با استفاده از منابع كتابخانه‌‌اي (در قالب داده‌‌هاي ثانويه) و پرسشنامۀ محقق‌ساخته (توزيع پرسشنامه در بين دهياران و اعضاي شوراهاي اسلامي) جمع‌‌آوري شد. براي تجزيه‌و‌تحليل داده‌‌ها از آزمون‌‌هاي همبستگي، تحليل گام‌به‌گام و شبكۀ عصبي استفاده شده‌است. مبتني‌بر يافته‌‌ها، اين پژوهش به اين نتيجه رسيد كه در بين متغيرهاي تعريف‌كننده مزيت جغرافيايي به‌ترتيب متغيرهاي جمعيت فعال، سرمايه‌‌گذاري دولتي، سرمايه‌‌گذاري خصوصي، جمعيت ماهر و متخصص، اراضي زراعي، حجم و ميزان آب، دسترسي به نقاط شهري و گردشگر وارده‌شده از مؤثرترين متغيرهاي پيش‌‌بيني‌كنندۀ توسعۀ پايدار روستايي در شهرستان خرم‌‌آباد هستند. البته، توسعۀ پايدار سكونتگاه‌هاي روستايي، اگرچه مي‌تواند متأثر از متغيرهاي مختلف (مزيت‌‌هاي جغرافيايي) باشد، ولي برخي از آن‌ها با توجه به جهت‌‌گيري‌‌هاي توسعه‌‌اي خاصي كه در سطح ناحيه در‌حال تحقق است، از اثرگذاري بيشتري برخوردار شده‌‌اند. با توجه به يافته‌‌هاي به‌ دست‌ آمده در پژوهش حاضر و اهميت مزيت‌‌هاي جغرافيايي در توسعه و به‌ خصوص توسعۀ پايدار روستايي، پيشنهاد مي‌‌شود كه با انجام مطالعات دقيق و برنامه‌‌ريزي‌شده به شناسايي مزيت‌‌هاي خاص نواحي مختلف روستايي پرداخته شود تا از اين طريق سياست‌گذاري‌‌ها در مناطق كشور بر تصميمات مكاني درستي متكي شود و تدوين برنامه‌‌‌هاي توسعه، منطبق با توان‌‌ها و مزيت‌‌هاي جغرافيايي هر ناحيه باشد.