بررسي تأثير ساختار سوالات پرس و جو و رابطه بين حسابرس و صاحبكار بر گزارشگري تقلب

هدف از پژوهش حاضر، بررسي تاثير ماهيت و نوع سوال پرس و جو، و رابطه بين حسابرس و صاحبكار بر گزارش موارد تقلب به حسابرس مي‌باشد. براي اين منظور، از طرح تجربي بين گروهي 2×2×2 استفاده گرديد. نمونه آماري پژوهش شامل 235 نفر از مديران وكاركنان حسابداري شركت‌هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در سال 1398 است كه با روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شدند. به منظور آزمون فرضيه‌ها از مدل‌هاي رگرسيون لجستيك و رگرسيون خطي چندگانه استفاده شده است. نتايج نشان مي‌دهد اجتناب از به كارگيري واژه تقلب در پرس وجو، احتمال گزارشگري تقلب را افزايش مي‌دهد. همچنين، هنگامي‌كه حسابرس از به كارگيري واژه تقلب در پرس و جو خودداري مي‌كند، مشاركت كنندگان جزئيات كليدي بيشتري در مورد تقلب گزارش مي‌نمايند. نتايج نشان مي‌دهد برقراري تعامل و رابطه مناسب بين حسابرس و صاحبكار، احتمال گزارشگري تقلب را افزايش مي‌دهد و منجر به گزارش جزئيات كليدي بيشتر در مورد تقلب مي‌گردد. علاوه بر اين، نتايج بيانگر آن است كه استفاده از سوالات باز در پرس و جو، منجر به ارائه جزئيات كليدي بيشتر در مورد تقلب مي‌گردد.