بررسي سازگاري حرارتي در آپارتمان هاي اقليم گرم و خشك: مطالعه آسايش و رفتار حرارتي در آپارتمان هاي شيراز

اهداف: بررسي سازگاري حرارتي در آپارتمان هاي شيراز با تعيين محدوده آسايش حرارتي، اولويت رفتار حرارتي ساكنان و علل نارضايتي حرارتي، مهمترين اهداف پژوهش مي باشد. روش ها: روش تحقيق كمي با استفاده از نظر سنجي هاي آسايش حرارتي، اولويت رفتاري و عوامل نارضايتي حرارتي مورد استفاده قرار گرفت. سپس با تحليل همبستگي بين متغيرها و توصيف تحليلي و استنباطي، به بررسي سازگاري حرارتي پرداخته شده است. يافته ها: محدوده آسايش حرارتي ساكنان در دماي بالاتري، نسبت به استانداردها مي باشد و 45% نارضايتي ساكنان از شرايط حرارتي به علت عدم طراحي مناسب اقليمي مي باشد. اولويت اول رفتار حرارتي در ماه هاي گرم به طور مشترك تغيير لباس و استفاده از وسايل سرمايشي و اولويت دوم بازكردن پنجره ها و در ماه سرد كشيدن پرده، بستن پنجره و درب فضاي سرد و تغيير لباس مي باشد كه نشان از اولويت بهره گيري از راهكارهاي غير فعال در زمستان است. همچنين بررسي تاثير فصول بر رفتار و رفتارهاي واكنشي ساكنان از ديگر يافته هاي پژوهش است. نتيجه گيري: قرارگيري محدوده آسايش حرارتي و دماي خنثي در محدوده بالاتري از استانداردها و بررسي رفتارهاي واكنشي، غيرواكنشي و عادات فصلي ساكنان، نشان از سازگاري حرارتي افراد دارد كه بهره گيري از آن ها در طراحي تاثيرات قابل توجهي در بهبود آسايش حرارتي و كاهش مصرف انرژي مي گذارد.