اثر احداث پخش سيلاب در آبدهي قنوات پايين‌دست (مطالعۀ موردي: سامانۀ پخش سيلاب مهريز يزد)

با توجه به رشد جمعيت، كمبود بارندگي در مناطق بياباني و نظر به اهميت منابع آب‌هاي زيرزميني، طرح‌هاي مختلفي براي تقويت اين ذخاير اجرا شده است. يكي از طرح‌هاي مذكور، ايجاد و احداث پروژه‌هاي پخش سيلاب است. ارزشيابي اثرات پروژه‌هاي اينچنيني در قبل از احداث معمولاً ميسر نيست و بعد از اجرا نيز كمتر مورد توجه قرار مي‌گيرد. لذا در اين پژوهش سعي بر آن است تا با بررسي پروژۀ پخش سيلاب ابراهيم‌آباد مهريز كه در سال 1997 اجرا شده است، اثرات آن در افزايش آبدهي قنوات پايين‌دست شامل قنات‌هاي خيرآباد، بغدادآباد، مزويرآباد و محمدآباد بررسي شود تا بتوان از نتايج آن براي مديريت منابع آب استفاده كرد. بدين منظور در دو دورۀ ده‌ساله قبل و بعد از اجراي پروژه، آمار آبدهي قنوات در اطراف پروژه پخش سيلاب مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج پژوهش با استفاده از آزمون مقايسۀ نمونه‌هاي جفتي و تحليل هيدرولوژيك ميزان آبدهي منابع پايين‌دست نشان مي‌دهد تأثير اجراي طرح بر قنات‌هاي بغدادآباد، خيرآباد و مزويرآباد مثبت بوده و در قنات محمدآباد تأثيري نداشته است. نتايج آزمون كاي اسكوئر نيز نشان مي‌دهد كه اجراي طرح بر كاهش تعداد سيلاب‌ها و افزايش آبدهي قنوات پايين‌دست تأثير مثبت داشته است.