اثر بيوچار ضايعات درخت خرما بر غلظت عناصر، نسبت جذب سديم و برخي خصوصيات فيزيكي خاك شور

بيوچار ماده اي غني از كربن شناخته مي‌شود كه شرايط پيروليز، سطح ويژۀ بالايي در آن ايجاد كرده و عملكردهاي ويژه‌اي در خاك از خود نشان مي‌دهد. در اين پژوهش كه با هدف بررسي تأثير بيوچار خرما بر خاك شور انجام شد، بيوچار مورد نياز از ضايعات هرس خرما در دماي 500 درجۀ سانتي گراد با شرايط اكسيژن محدود به دست آمد. اين آزمايش در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار انجام گرفت. بيوچار خرما با درصد وزني صفر، 0.5، 1، 1.5 و 2 به‌صورت يكنواخت با خاك شور مخلوط گرديد و به‌مدت 90 روز با رطوبت ظرفيت مزرعه نگهداري شد. پس از اين مدت، نمونه ها هوا خشك شده و ويژگي هاي شيميايي و فيزيكي خاك تعيين گرديد و مقايسۀ ميانگين داده‌ها با استفاده از آزمون دانكن در سطح 5% انجام شد. نتايج نشان داد كه افزودن بيوچار شاخ و برگ خرما به خاك به‌طور معني داري مقدار هدايت الكتريكي خاك، كربن آلي، كلسيم، منيزيم، سديم، پتاسيم خاك و تخلخل را افزايش داد. درحالي‌كه SAR و وزن مخصوص ظاهري كاهش معني‌دار پيدا كرد و بر پارامترهاي pH، فسفر، رطوبت ظرفيت مزرعه و چگالي حقيقي تأثير معني داري نداشت. كاربرد اصلاح‌كننده‌هاي آلي مانند بيوچار مي‌تواند به‌دليل داشتن عناصر مختلف و همچنين سطح ويژۀ بالا تأثير مثبتي بر خصوصيات فيزيكي و شيميايي خاك داشته باشد.