تحليل عناصر تصويرساز در طنزآفريني (با تكيه بر كاريكلماتورهاي دهه‌ي نود)

Analysis of Illustrator Elements in Humor (Based on the caricatures of the nineties)

كاريكلماتور يكي از جريان‌هاي نو ظهور ادبيات معاصر است كه از زير مجموعه‌هاي طنز و مطايبه به شمار مي‌رود. پيروان اين جريان براي ايجاد فضاهاي طنزآميز، از بازي‌هاي زباني به عنوان شگردي ويژه بهره مي‌برند. اين شگرد ،در سايه‌ي آرايه‌هاي بياني و بديعي شكل مي‌گيرد. نويسندگان كاريكلماتور، با بهره‌گيري از تصاوير و ايماژهاي شاعرانه ، موقعيت‌هاي طنز مي‌آفرينند. اين پژوهش ، بر آن است تا ارتباط‌ بازي‌هاي زباني را با تصاوير و فضاهاي كاريكلماتوري ، بررسي كند و تأثير آن‌ها را در ايجاد مفاهيم طنزآميز ، به شكل آماري تحليل كند. نويسندگان با بررسي پنج مجموعه كاريكلماتور دهه‌ ي نود ، شگردهاي ايجاد طنز را در مقوله‌هاي كنايه ، ايهام ، تضاد ، جناس ، تلميح ، نقيضه‌‌ ي شعر و ضرب‌المثل ، حسن‌تعليل و تجسّم دانسته‌اند كه از بين اين عناصر تصويرساز و طنزآفرين ، كنايه و ايهام، بيشترين فراواني را در مجموعه كاريكلماتورهاي دهه ‌ي نود دارند.

This study aims to investigate the relationship between language games and images and caricature space and to statistically analog . The effects of creating humorous concepts . By examining the five sets of caricatures of the nineties. The authors have considered the techniques of creating humor in the categories of irony, a ambiguity, pan allusion the contradiction of poetry and the proverb of good interpretation and embodiment. Among these illustrative and humorous elements, irony and ambiguity are the most common in the collection of caricatures of the nineties.